تأثیر رویکردهای توسعه منابع انسانی و مسئولیت اجتماعی پلیس بر تمایل به ترک خدمت افسران نیروی انتظامی.

Abstract

این پژوهش به بررسی تأثیر توسعه منابع انسانی و مسئولیت اجتماعی سازمان بر تمایل به ترک خدمت با نقش میانجی تعهد سازمانی در ستاد فرماندهی نیروی انتظامی در استان مازندران پرداخته است روش پژوهش حاضر، ازنظر هدف، کاربردی بوده و برحسب روش، پژوهشی توصیفی ـ پیمایشی بوده است جامعه آماری در این پژوهش افسران ستاد فرماندهی نیروی انتظامی در استان مازندران که 120 نفر بودند که با جایگذاری در فرمول کوکران تعداد نمونه 105 نفر تعیین‌شده است نمونه موردمطالعه به شیوه احتمالی به‌صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. برای سنجش راهبردهای توسعه منابع انسانی از پرسش‌نامۀ شای (2005)، سنجش تمایل به ترک خدمت کارکنان از پرسشنامۀ تاچر و همکاران (2003)، برای سنجش مسئولیت اجتماعی سازمان پراهیتاری و اوزما (2007) و سنجش تعهد سازمانی کارکنان آلن ساکس (2006) استفاده شد. پایایی و روایی ابزار پژوهش با استفاده از ضریب بارهای عاملی، آلفاکرونباخ، پایایی ترکیبی، روایی صوری و روایی همگرا و روایی واگرا بررسی شدداده‌های حاصل با استفاده از smart- PLS و SPSS مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتندتحلیل داده‌ها نشان دادکه توسعه منابع انسانی و مسئولیت اجتماعی سازمان بر تعهد سازمانی کارکنان مؤثر بوده است همچنین توسعه منابع انسانی بر تمایل به ترک خدمت کارکنان مؤثر بوده است ولی مسئولیت اجتماعی تأثیر معناداری بر تمایل به ترک خدمت کارکنان نداردهم‌چنین یافته‌ی حاصل از آزمون سوبل نشان داد که تعهد سازمانی با ضریب معناداری 6972/. نقش میانجی را در رابطه علی بین توسعه منابع انسانی و تمایل به ترک خدمت کارکنان ایفا نمی‌کند ولی تعهد سازمانی با ضریب معناداری 43/2 نقش میانجی را در رابطه علی بین مسئولیت اجتماعی سازمان و تمایل به ترک خدمت کارکنان ایفا می‌کند. افسران ستاد فرماندهی نیروی انتظامی در استان مازندران معتقدند در قبال حمایت از آن‌ها از طریق اقدامات مدیریت منابع انسانی می‌تواند آن‌‌ها را بیشتر به سازمان متعهد سازد که به‌نوبه خود قصد ترک آن‌ها را کاهش می‌دهد.