اخلاق و صداقت در پلیس؛ چشم پوشی کارکنان در برابر خطاهای درون سازمانی

Abstract

این مقاله با استفاده از پاسخ افسران پلیس و کارمندان پشتیبانی، برخی مشکلات اخلاقی از طریق پرسشنامه آنلاین ، نگرش نسبت به اخلاق و صداقت پلیس را بررسی می کند. هدف این مطالعه کشف ارتباطات بالقوه بین اعتقادات پاسخ دهندگان در مورد جدی بودن یا نوع بزهکاری و احتمال گزارش آن رفتار بود. با استفاده از برخی سناریوها با تجزیه و تحلیل شواهد حاصل از نظرسنجی خود از حدود 1500 افسر پلیس، افسران پشتیبانی جامعه پلیس (PCSO) و کارمندان پشتیبانی پلیس، اخلاق و صداقت حرفه‌ای و یکپارچگی آن را بین کارکنان پلیس مورد بررسی قرار می‌دهیم. در کل، هدف این است که نشان دهیم کدام یک از سناریوها "جدی" است که احتمالاً بیشتر گزارش، و برخی پیشنهادها در مورد اهمیت "شناسه آبی" تحلیل می‌شود. یافته‌ها حاکی از تداوم اکراه در گزارش برخی از تخلفات است. از ده سناریوی ایجاد شده برای نظرسنجی، تعداد زیادی مورد گزارش دزدی پول نقد وجود داشت؛ اما پاسخ دهندگان کمتر گزارش می‌کردند که یک همکار نگهبان نوبت کاری "اتاق کشفیات"باشد. دسترسی به رایانه ملی پلیس بدون داشتن صلاحیت لازم جرمی نسبتاً "جدی" تلقی می شد و احتمالاً گزارش شده است که کتمان یک همکار برای رانندگی تحت تأثیر مشروبات الکلی و استفاده از زور بیش از حد گزارش شده است. ما در پاسخهای مربوط، گزارش کمی از آزار جنسی همکاران نسبت به هم در محیط کار داشتیم که ابهاماتی را به وجود می‌آورد؛ اما نگرانی کمتری در مورد افسری که با یک قربانی جرم رابطه عاشقانه ای برقرار می کند در محیط کاری پلیس حس می شد. پاسخ دهندگان نسبت به سامانه پیام رسان ناشناس نیرو ابراز بی اعتمادی کردند؛ حتی با وجود اینکه بدون افشای هویت خود تخلف دیگر همکاران را گزارش کنند، ابراز کردند بسته به شرایط هر مورد، یک افشاگر می‌تواند با وجود احتیاط‌های لازم براحتی مورد سوءظن فرد گناهکار قرار گیرد.