مقایسه اختلال سلوک و بزهکاری در دختران نوجوان مناطق 5 و 13 شهر تهران با رویکرد پیشگیری از جرم

Abstract

<strong>زمینه و هدف: </strong>اختلال سلوک از جمله مشکلات رفتاری است که از نظر روانشناسی فردی و اجتماعی دارای اهمیت است. اختلال سلوک یک الگوی رفتاری تکراری و پابرجاست که طی آن حقوق اساسی دیگران نقض می‌شود. پرخاشگری، سرقت و تقلب، دروغگویی و مانند آن در میان کودکان مبتلا به اختلال سلوک مشاهده می‌شود. این پژوهش با هدف بررسی و مقایسه اختلال سلوک و بزهکاری دختران مناطق 5 و 13 تهران انجام شد.<br /> <strong>روش‌شناسی:</strong> پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی است که به روش توصیفی – تحلیلی انجام شد. جامعه آماری تحقیق ۶۰۷ نفر از دانش‌آموزان دارای اختلال سلوک و عادی در دو منطقه ۵ و ۱۳ آموزش پرورش تهران هستند. ابزار گردآوری داده‌ها پرسش نامه محقق ساخته است و برای آزمون فرضیه‌های پژوهش از آزمون مقایسه میانگین تک نمونه‌ای و آزمون مقایسه میانگین دو گروه مستقل استفاده شد.<br /> <strong>یافته‌ها و نتایج: </strong>بررسی فرضیه‌هایپژوهش نشان‌دهنده وضع نامطلوب مشخصه‌های اختلال سلوک در دانش‌آموزان دچار اختلال است و دانش‌آموزان عادی از منظر شاخصه‌های اختلال سلوک در وضعیت مطلوبی به سر می‌بردند. همچنین فرضیه‌ای که وجود اختلال سلوک را در دبیرستان منطقه ۵ بیشتر می‌دانست نیز رد شد و دو منطقه تفاوت چندانی با هم نداشتند. یافته‌های حاصل از تحقیقات فراتحلیلی نیز نشان داد، این اختلال می‌تواند تأثیر فراوانی در میل به ارتکاب جرم در نوجوانان داشته باشد.