تاثیر روان‌درمانی یکپارچه توحیدی بر سازگاری و پرخاشگری مردان ساکن در ندامتگاه

Abstract

<strong>زمینه و هدف: </strong>مدیریت خشم و افزایش سازگاری در مددجویان ساکن در ندامتگاه، اهمیت بالایی در جامعه‌پذیری افراد محبوس دارد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر روان­درمانی یکپارچه­ توحیدی بر میزان سازگاری و پرخاشگری در مردان ساکن در ندامتگاه است.<br /> <strong>روش‌شناسی:</strong> روش مطالعه شبه ‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری پژوهش شامل 80 مرد زندانی 20 تا ساله است که به‌دلیل درگیری در شهرستان لاهیجان زندانی شده بودند. شرکت‌کنندگان به‌صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل (هرکدام 40 نفر) تقسیم شده و گروه آزمایش تحت روان­درمانی یکپارچه توحیدی قرار گرفت، درحالی‌که گروه کنترل چنین مداخله‌ای را دریافت نکرد. ابزارهای جمع‌آوری اطلاعات پژوهش شامل پرسشنامه پرخاشگری (زاهدی­فر، 1379) و سازگاری (بل، 1961) بود.<br /> <strong>یافته</strong><strong>‌</strong><strong>ها:</strong> نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس یک‌راهه نشان داد روان ‌درمانی یکپارچه توحیدی بر نمرات متغیرهای وابسته مؤثر است؛ به‌عبارت دیگر پس از اجرای مداخله در زندانیان، نمرات پس‌آزمون سازگاری افزایش (0001/0, P< 282/39F_1,77=) و نمرات پرخاشگری، کاهش (0001/0P<، 608/194F_1,77=) یافت.<br /> <strong>نتایج:</strong> نتایج پژوهش حاضر نشانگر اهمیت تأثیر رویکرد یکپارچه توحیدی بر میزان سازگاری و پرخاشگری در میان زندانیان است. بنابراین با توجه به یافته‌های‌ پژوهش می­توان با اجرای این طرح در زندان­ها و در سطح گسترده­تری شاهد کاهش شاخص­های منفی نظیر (درگیری، خودزنی، پرخاشگری) و افزایش شاخص­های مثبت همچون (آرامش، همکاری، سازگاری) باشیم.