بررسی تأثیر جامعه‌پذیری سازمانی بر رفتار شهروند سازمانی با در نظر گرفتن نقش میانجی تناسب فرد ـ محیط (مورد مطالعه: کارکنان شرکت مخابرات شهید بهشتی اصفهان)

Abstract

<strong>زمینه و هدف:</strong> جامعه‌پذیری سازمانی می‌تواند شناخت دوجانبه فرد و سازمان را بهبود بخشد و به ارتقای عملکرد و رفتارهای سازنده افراد در سازمان یاری رساند. هدف این پژوهش بررسی تأثیر بین جامعه‌پذیری سازمانی و رفتار شهروندی سازمانی با در نظر گرفتن نقش میانجی تناسب فرد-محیط است.<br /> <strong>روش‌شناسی:</strong> این پژوهش کاربردی و توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش را کارکنان شرکت مخابرات استان اصفهان به تعداد 180 نفر تشکیل می‌دهند که 118 نفر از آن‌ها به عنوان نمونه آماری به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شده‌اند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه‌های محقق ساخته و از مدل معادلات ساختاری و با بهره‌گیری از نرم افزار اس پی اس اس و اسمارت پی ال اس برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها و آزمون فرضیه‌ها استفاده شد.<br /> <strong>یافته‌ها:</strong> جامعه‌پذیری بر رفتار شهروندی سازمانی به‌صورت مستقیم تأثیرگذار است و جامعه‌پذیری بر تناسب فرد ـ محیط و همچنین تناسب فرد-محیط بر رفتار شهروندی سازمانی به‌طور مستقیم تأثیرگذار است و جامعه‌پذیری با رفتار شهروندی سازمانی با در نظر گرفتن نقش میانجی‌گری تناسب فرد و محیط تأثیرگذار است.<br /> <strong>نتیجه‌گیری: </strong>مدیران منابع انسانی می‌توانند با اجرای مؤثر برنامه‌های جامعه‌پذیری میزان تناسب فرد و سازمان را توسعه دهند و آمادگی افراد را برای انجام رفتارهای شهروندی سازمانی ارتقا دهند.