سنجش عدالت اجتماعی با رویکرد توسعه پایدار مطالعه موردی مناطق شهری تبریز

Abstract

<strong>رسالت عدالت اجتماعی و فضایی در شهرها تخصیص عادلانه منابع و امکانات شهری می‌باشد؛ به‌گونه‌ای که افراد با حداقل شکاف و اعتراض نسبت به حقوق خود مواجه باشند و نیازهای جمعیتی آن در ابعاد مختلف برآورده گردد. عدالت اجتماعی به‌عنوان یکی از اصول چهارگانه توسعه پایدار در تمام جهان موردتوافق قرارگرفته و می‌تواند نتایج زیان‌آوری را که محرومیت و فقر بر محیط‌زیست و توسعه پایدار وارد می‌آورد را از بین ببرد. هدف این تحقیق بررسی و شناخت نحوه و چگونگی توزیع خدمات در مناطق شهر تبریز، تعیین معیارهای اصلی تعریف‌کننده سطح توسعه‌یافتگی عدالت اجتماعی و ارائه برنامه‌های تحرک بخشی به جریان عدالت اجتماعی از اهداف مهم این پژوهش می‌باشد. روش تحقیق توصیفی </strong><strong>–</strong><strong> تحلیلی می‌باشد. همچنین برای شناسایی ابعاد گوناگون عدالت اجتماعی در مناطق شهری تبریز با استفاده از آخرین آمار و اطلاعات مربوط به سال 1390، 16 شاخص گوناگون در قالب 4 مؤلفه جمعیتی، کالبدی، آموزشی، بهداشتی و درمانی و در میان 10 منطقه، موردمطالعه قرارگرفته و نتایج آن با بهره‌گیری از مدل تحلیل خاکستری </strong><strong>(GRA)</strong><strong> ارزیابی‌شده است. در این نوشتار ابتدا با استفاده از تحلیل خاکستری اقدام به کاهش شاخص‌ها و استخراج مجموعه عوامل دخیل در میزان عدالت اجتماعی پرداخته‌شده و پس از آن با استفاده از روش رتبه‌بندی امتیاز استانداردشده، مناطق شهر تبریز رتبه‌بندی شده‌اند. نتایج به‌دست‌آمده نشان می‌دهد توزیع امکانات و خدمات در مناطق شهر تبریز متوازن و هماهنگ نمی‌باشد. به‌طوری‌که مناطق 3، 5، 6، ازلحاظ برخورداری از جمیع امکانات و خدمات نسبت به دیگر مناطق در رتبه‌های یک تا سه قرار دارند.</strong><br /> <strong> </strong>