ارزیابی موانع مشارکت بخش خصوصی در توسعه و عمران شهری مطالعه موردی: شهر شیراز

Abstract

با توجه به عدم امکان تأمین سرمایه برای پروژه‌های شهری، در بسیاری از شهرهای دنیا برای توسعه زیرساخت‌ها نیاز اساسی به حضور سرمایه‌گذاری و مشارکت بخش خصوصی و استفاده از تسهیلات بانک‌ها و مؤسسات ایجاد می‌گردد. هدف از پژوهش حاضر که از نوع توصیفی تحلیلی است، سنجش موانع مشارکت بخش خصوصی در توسعه و عمران شهری در شهر شیراز هست. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمامی کارشناسان و مدیران مشغول به فعالیت در شرکت‌های بخش خصوصی فعال درزمینه توسعه و عمران شهر شیراز هستند، می‌باشد. 100 نفر از افراد مذکور به‌صورت تصادفی انتخاب و اطلاعات لازمه با استفاده از ابزار تحقیق جمع‌آوری شد. ابزار مورداستفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه محقق ساخته‌ای است که دارای پنج بخش بود. روایی آن به‌صورت محتوایی (صوری) و سازه‌ای و پایایی آن با استفاده از پایایی ترکیبی مورد تأیید قرارگرفته است (آلفای کرونباخ = 869/0). تحلیل داده‌ها از طریق تحلیل همبستگی و الگو یابی معادلات ساختاری و با استفاده از نرم‌افزارهای SPSS و Smart PLS انجام‌شده است. مدل ارزیابی‌شده در پژوهش از شاخص‌های برازندگی قابل قبولی برخوردار بود. نتایج مطالعه نشان داد که به ترتیب متغیرهای موانع سیاست‌گذاری و تنظیم مقررات (4/0= γ، 33/5 = t)، تأمین مالی – حمایت مالی (364/0= γ، 68/3 = t)، مطالعه و آماده‌سازی (263/0= γ، 45/3 = t) و ظرفیت‌سازی و ارتقای دانش (145/0= γ، 14/2 = t) دارای بیشترین تأثیر بر عدم مشارکت بخش خصوصی در توسعه و عمران شهر شیراز می‌باشند. به‌صورت کلی، این عوامل تبیین‌کننده حدود 6/47 درصد از تغییرات مشارکت بخش خصوصی در توسعه و عمران در شهر شیراز هستند.