تحلیل مسائل نظام نوآوری کلان‌شهر تهران با استفاده از روش نقشه شناختی فازی

Abstract

نوآوری بازوی کلیدی حل مسائل عدیده شهرها در جهان معاصر است. امروزه رشد نوآوری بین شهرها عامل تعیین‌کننده افزایش رقابت‌پذیری و رشد محسوب می‌شود که این امر در بستر نظام‌های نوآوری شهری رخ می‌دهد. شهرها برای رشد نوآوری و افزایش شتاب انتشار و به‌کارگیری آن نیازمند شناخت مناسب از ابعاد، عوامل و مسائل نظام نوآوری شهری می‌باشند. در این پژوهش مسائل نظام نوآوری کلان‌شهر تهران بر اساس مبانی نظری و با استفاده از روش دلفی آنی در قالب سه دسته عوامل: 1-زیرساخت‌های نوآوری؛ 2-شبکه‌ها و تعاملات نوآوری و 3-سیاست‌گذاری نوآوری شناسایی‌شده و با بهره‌گیری از روش نقشه شناختی فازی میزان اثرپذیری، درجه مرکزیت و میزان اثرگذاری هرکدام بر بهبود نظام نوآوری کلان‌شهر تهران سنجش شده است. نتایج پژوهش بیانگر این است که مسائل مرتبط با زیرساخت‌های نوآوری اهمیت بیشتری از دو بعد دیگر داشته‌اند که در این میان دو مسئله: عدم وجود شرکت‌های بزرگ فناوری و نوآور و کمبود نهادهای تحقیق و توسعه در بین سه مسئله اول قرارگرفته‌اند. هرچند که ضعف سیاست‌گذاری‌های مالی مشوق نوآوری شهری به‌عنوان یکی از مسائل سیاست‌گذاری نوآوری در رتبه اول قرارگرفته است اما مسائل مرتبط با زیرساخت‌های نوآوری شهری در کل نظام نوآوری شهری کلان‌شهر تهران پررنگ‌تر از سایر ابعاد می‌باشند.