مقایسه روش‌های مختلف کاشت عدس دیم رقم بیله‌سوار در منطقه ورزقان

Abstract

سنتی بودن کشت و کار عدس دیم یعنی بدون استفاده از ماشین آلات را می توان از جمله موارد موثر در کم بودن عدس دیم در واحد سطح ذکر نمود. به منظور مقایسه روش‌های مختلف کشت عدس رقم بیله‌سوار در منطقه ورزقان آذربایجان شرقی، آزمایشی بر پایه طرح بلوک‌های کامل تصادفی با چهار تکرار در بهار و تابستان سال 1394 در شرایط دیم انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل سه روش مختلف کشت(استفاده از خطی‌کار غلات، گاوآهن مرکب و گاوآهن برگرداندار) بود. نتایج نشان داد که در بین روش‌های مختلف کاشت عدس از نظر ارتفاع بوته، فاصله اولین غلاف از سطح خاک، وزن زیست توده، عملکرد دانه و شاخص برداشت تفاوت‌های معنی‌داری وجود داشت. بیشترین ارتفاع بوته(75/20 سانتی متر)، فاصله اولین غلاف از سطح خاک(6/11 سانتی متر)، وزن زیست توده(53/2 تن در هکتار)، عملکرد دانه(975 کیلوگرم در هکتار) و شاخص برداشت(6/38%) با روش کشت استفاده از خطی کار غلات حاصل شد. در جمع‌بندی نتایج می‌توان اظهار داشت که کشت عدس دیم با استفاده از خطی‌کار غلات در منطقه ورزقان موجب افزایش عملکرد گردیده و توصیه می‌شود.