بررسی تأثیر دانه بندی و ایجاد بافت درشت به روش شیارزدن بر مقاومت لغزندگی روسازی های بتنی راه

Abstract

ایجاد مقاومت لغزندگی کافی یکی از الزامات مهم و اجتناب ناپذیر در ساخت روسازی های بتنی است. انتخاب روش پرداخت سطح رویه، فاکتوری است که اثرات عمده ای بر خصوصیات اصطکاکی سطح دارد. با این حال، هنوز دستورالعمل جامعی برای شناسایی و انتخاب روش ایجاد بافت روسازی های بتنی که مجموعه عوامل فنی، اقتصادی، زیست محیطی و ایمنی راه را در بر گیرد، وجود ندارد. هدف از این پژوهش آزمایشگاهی، تعیین رابطه بین مشخصات بافت درشت ایجاد شده و مقاومت لغزندگی روسازی های بتنی می باشد. برای این منظور با درنظر گرفتن سه تیپ دانه بندی مختلف براساس تفاوت در بزرگترین سایز اسمی سنگدانه های آنها، به ارائه سه طرح اختلاط مناسب اقدام شد. پس از پذیرش این سه تیپ مخلوط، جهت ساخت نمونه های مربوط به آزمایشات آونگ انگلیسی و پخش ماسه، روش شیارزدن(در وضعیت بتن پلاستیک) بکار گرفته شد تا میزان تأثیر این روش بر خصوصیات بافت ریز و بافت درشت رویه های بتنی، ارزیابی گردد. شیارها در سه پهنا و چهار فاصله مختلف، بر روی سطح ایجاد شدند و نمونه ها در سه امتداد طولی و عرضی و مورب، تحت آزمایش آونگ انگلیسی قرار گرفتند. نتایج بدست آمده حاکی از آن است که ایجاد بافت بر روی سطح بتن، مقاومت لغزندگی را به میزان قابل توجهی افزایش می دهد. همچنین با افزایش پهنا و کاهش فواصل شیارها، اصطکاک بیشتری تولید می گردد و هرگاه بافت ایجاد شده در امتداد عمود بر جریان ترافیک باشد، بالاترین میزان اصطکاک را دارا می باشد.