تأملی بر جاینام‌شناسی منطقة تات‌زبان شاهرود خلخال

Abstract

جاینام­شناسی یا بررسی نام­های جغرافیایی، از زیرشاخه­های زبان­شناسی است که اصول و قواعد خاصی دارد. این علم در ایران در دهه­های اخیر رواج یافته، اما هنوز جایگاه خود را پیدا نکرده­است. جاینام­ها در گـویش­های ایرانی کمتر از زبان فارسی بررسی شده­است. تاتی عنوانی کلی از گویش‌های ایرانی است که در نواحی مختلف ایران و خارج از ایران رواج دارد و به دو دستة شمالی و جنوبی تقسیم می‌شود. بررسی جاینام­های تاتی به شناخت بیشتر این گویش‌ها کمک می‌کند. هدف این مقاله ضمن طرح مسائل کلی در جاینام­شناسی ایرانی، انواع جاینام‌های منطقة تات‌زبان شاهرود خلخال، با تمرکز بیشتر بر روستای «درو» dərav مطالعه شده و ویژگی‌های زبانی آنها بررسی شده‌است.