بررسی آثار فیزیولوژیک برخی اسانس‏های گیاهی در مقایسه با 8-‌هیدروکسی‏کوئینولین در گل شاخه‌بریدة لیزیانتوس (Eustoma grandiflorum L.)

Abstract

به‌منظور بررسی آثار فیزیولوژیک برخی اسانس‏های گیاهی در مقایسه با 8-هیدروکسی‏کوئینولین در گل بریدة لیزیانتوس (<em>Eustoma grandiflorum</em>L<em>.</em>)، آزمایشی به‌صورت طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار انجام شد. تیمارها عبارت بود از 8-هیدروکسی‏کوئینولین، اسانس میخک هندی (<em>Pittosporum undudatum</em>) و اسانس رزماری (<em>Rosmarinus officinalis</em>) در دو غلظت 200 و 300 میلی‏گرم در لیتر و اسانس آویشن شیراز (<em>Zataria multiflora</em>) در دو غلظت 50 و 100 میلی‏گرم در لیتر که همراه با ساکارز 3‌درصد استفاده شدند و سه تیمار آب‌مقطر، اتانول 500 پی‏پی‏ام و ساکارز 3‌درصد به‌منزلة تیمارهای شاهد در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد 8-هیدروکسی‏کوئینولین در غلظت 300 میلی‏گرم در لیتر بیشترین ماندگاری (4/18 روز) را در مقایسه با تیمارهای شاهد (آب‌مقطر 3/10، اتانول 8/10 و ساکارز 1/12) داشت. در بین اسانس‏های گیاهی، اسانس میخک هندی در غلظت 300 میلی‏گرم در لیتر، اسانس رزماری در غلظت 200 میلی‏گرم در لیتر و اسانس آویشن شیراز در سطح 100 میلی‏گرم در لیتر به‌ترتیب با میانگین 8/15، 6/15 و 5/15روز اختلاف معنا‏داری را با تیمارهای شاهد داشتند. اسانس رزماری در غلظت 200 میلی‏گرم در لیتر بیشترین تأثیر را بر کلروفیل کل داشته است. 8-هیدروکسی‏کوئینولین و اسانس میخک هندی در غلظت 300 میلی‏گرم در لیتر به‌ترتیب بیشترین تأثیر را بر میزان آنتوسیانین، پروتئین، مالون‏دی‏آلدئید و آنزیم‏ها داشتند. با توجه به نتایج حاصله، استفاده از اسانس‏های گیاهی به جای ترکیبات شیمیایی می‏تواند راه مؤثری برای بهبود ماندگاری در گل‏های شاخه‌بریدة لیزیانتوس باشد.