ارزیابی تأثیر کودهای آلی و شیمیایی بر بهبود رشد رویشی پاجوش‌های درخت خرمای رقم پیارم

Abstract

واکنش درخت خرما به مصرف کودهای شیمیایی، به علت وجود عناصر غذایی در تنة بسیار کند است. این ویژگی، موجب بی‌تفاوتی بیشتر نخل‌کاران به تغذیة درخت خرما شده است. درحالی‌که، مصرف متوازن عناصر غذایی موجب بهبود رشد رویشی می‌شود. این تحقیق باهدف بررسی تأثیر مصرف کودهای دامی، شیمیایی و گوگرد آلی بر ویژگی‌های رویشی پاجوش­های نخل تجاری پیارم در قالب طرح آماری بلوک‌های کامل تصادفی با نه تیمار و سه تکرار به مدت دو سال انجام شد. تیمارها شامل؛ شاهد (بدون مصرف کود)؛ کود گاوی پوسیدة کامل در دو سطح 20 و 30 کیلوگرم؛ مخلوط کودهای شیمیایی NPK در سه سطح؛ 150، 150، 150، 200، 200 ،250 و 300، 250، 250 گرم نیتروژن از منبع سولفات آمونیم، فسفر از منبع سوپر فسفات تریپل، پتاسیم از منبع کلرور پتاسیم و گوگرد آلی در سه سطح 500، 750 و 1000 گرم به ازای هر اصله پاجوش در هرسال بود. نتایج تجزیة واریانس نشان داد که مصرف گوگرد آلی تأثیر مثبت و معنی‌داری در سطح 1درصد در افزایش رشد رویشی داشت. بیشترین میزان افزایش در قطر، ارتفاع تنه و نهال به ترتیب معادل 7/16، 3/23 و 7/61 سانتی­متر، بیشترین افزایش در شمار برگ معادل 7/11 برگ، بیشترین افزایش در عرض و طول برگ به ترتیب معادل 7/15 و 0/36 سانتی­متر در تیمار تغذیه با بیشترین سطح گوگرد آلی دیده شد. با توجه به نبود تفاوت معنی‌دار در سطوح مختلف گوگرد، برای بهبود رشد رویشی توصیه می­شود میزان 500 گرم گوگرد آلی همراه با 20 کیلوگرم کود دامی در ترکیب بستر کاشت پاجوش‌ها به‌کار برده شود.