اثر تنش خشکی و اسید هیومیک بر برخی ویژگی‌های فیزیولوژیک چای ترش

Abstract

<strong>به‌منظور بررسی اثر تنش خشکی و اسید هیومیک بر برخی ویژگی­های فیزیولوژیک گیاه دارویی چای ترش، آزمایشی به‌صورت طرح کرت­های خرد‌شده در قالب بلوک­های کامل تصادفی با سه تکرار در مرکز آموزش کشاورزی شهید دهقان­پور جیرفت، در سال 1392 اجرا شد. تیمارهای مورد بررسی شامل تنش خشکی در سه سطح به‌صورت آبیاری پس از 50، 100 و 150 میلی­متر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A به‌عنوان عامل اصلی؛ و مصرف اسید هیومیک به‌صورت شاهد (عدم مصرف)، با آبیاری، با آبیاری و یک­ بار محلول­پاشی، و با آبیاری و دو بار محلول­پاشی به‌عنوان عامل فرعی بودند. اسید هیومیک برای آبیاری و محلول‌پاشی به‌ترتیب با غلظت 10 کیلوگرم در هکتار و 250 سی‌سی در 100 لیتر آب استفاده شد. تنش خشکی اثر معنا­داری بر محتوای کلروفیل <em>a</em>، کلروفیل <em>b</em>،کاروتنوئید، محتوای رطوبت نسبی برگ و پرولین برگ چای ترش داشت. اثر متقابل اسید هیومیک و تنش خشکی تنها بر شاخص کلروفیل کل و مقدار کل کربوهیدرات­های محلول معنادار بود. با افزایش تنش خشکی از مقدار کلروفیل <em>a</em><em> </em>(22/48 درصد)، کلروفیل <em>b</em>(77/32 درصد)،کاروتنوئید (64/79 درصد) و محتوای رطوبت نسبی (59/12 درصد) کاسته شد؛ درحالی ­که بر غلظت پرولین (8/26 درصد) افزود. اسید هیومیک سبب افزایش محتوای کلروفیل­های <em>a</em> و <em>b</em> وکاروتنوئید شد و مقدار پرولین را 04/15 درصد کاهش داد.</strong>