کاوشی در روش های مورد استفاده دانشجویان رشته طراحی صنعتی قبل و بعد از تاثیر آموزش های دانشگاهی

Abstract

طراحی، فرایندی است که به منظور حل یک مسئله، در ذهن فرد طراح اتفاق می­افتد. یکی از روش­هایی که به منظور مکاشفه و تحلیل رفتار انسانی، توسعه یافته است، روش تحلیل پروتکل است. با استفاده از فرایند بلند فکر کردن در حین انجام عمل، می­توان تا حدی از آنچه در ذهن فرد مورد آزمایش می­گذرد، آگاهی پیدا کرد. پی بردن به این نکته که «آموزش­های آکادمیک چه تاثیری بر روی این فرایند ذهنی پیچیده می­تواند داشته باشد؟»، خاستگاه این پژوهش است. هدف از انجام تحقیق حاضر، کاوش در چگونگی روشی است که دانشجویان طراحی در طول دوره­ تحصیلات دانشگاهی خود می­آموزند و به کار می­گیرند. به این منظور، دو «نمونه­ ورودی» و دو «نمونه خروجی» تحت آزمایش تحلیل پروتکل قرار گرفتند. دو نمونه، مورد بررسی نهایی قرار گرفتند. تفاوت­های بین نمونه­ها در سه عامل «زمان»، «نحوه رویارویی با مسئله» و «فازهای طراحی» معرفی شد و مورد بررسی قرار گرفت. «نمونه ورودی» در <em>خلاقیت</em>، آزادی عمل بیشتری را تجربه کرد. حال، اینکه «نمونه خروجی» در <em>حل</em> <em>مسئله</em> به گونه­ای نظام­مند، عمل کرد. نتایج حاصل برای گروهای مورد بررسی در قالب تشریح کامل فرایندهای طراحی مورد مطالعه و مجموعه ای از فرضیه ها به نمایش گذاشته شد و در پایان، پیشنهادهایی برای پژوهش­های آتی ارائه شد.