همگونی همخوان‌ها در زبان ترکی زنجان: رویکرد هندسه مشخصه‌های واجی

Abstract

پژوهش حاضر به بررسی فرآیند همگونی همخوان‌ها در زبان ترکی زنجان می‌پردازد و برای نخستینبار آنرا در چارچوب نظریه هندسه مشخصه‌ها توضیح می‌دهد. در این پژوهش مشخصه‌هایی که به‌طور مرتب و عمدتا درگیر فرآیند همگونی همخوان با همخوان در زبان ترکی گونه زنجاناست مشخص می‌شود. مسئله پژوهش حاضر قابلیت تبیین فرایند همگونی در زبان ترکی زنجان بر اساس هندسه مشخصه‌های واجی است و اینکه یافته‌های زبان ترکی چه پیامدهایی برای نظریه هندسه مشخصه‌ها به همراه دارد. برای نیل به این مقصود با توزیع پرسشنامه به گویشوران و جمع‌آوری داده‌ها از کتب مختلف و با اتخاذ الگوی هم‌آمدگی- محور به تحلیل داده‌ها پرداخته شد. نتایج به‌دست‌آمده حاکی از آن بود که فرایند همگونی همخوان‌ها درزبان ترکی زنجان و در چارچوب نظریه هندسه مشخصه‌های واجی، قابل تبیین است و اکثر همگونی‌ها در شیوه تولید صورت‌گرفته و منجر به همگونی کامل می‌شوند.