مقایسه اثر استفاده از بره موم (‌propolis) و ویرجینیامایسین در جیره بر عملکرد تولید و پاسخ ایمنی جوجه‌های گوشتی

Abstract

تعداد 360 قطعه جوجه گوشتی نر یک‌روزه به صورت کاملا تصادفی به چهار گروه تقسیم شدند. هر گروه مشتمل بر سه زیرگروه (تکرار) 30 قطعه‌ای بود. گروه یک بعنوان شاهد انتخاب و با جیره پایه بر مبنای ذرت–کنجاله سویا تغذیه گردید. جیره‌های غذایی گروه‌های دوم و سوم‌ ‌بترتیب حاوی مقادیر ‌ ppm3000 و ‌ ppm6000 در مرحله شروع( 14-1روزگی) و ppm2000 و ‌ ppm4000 بره موم در مراحل رشد( 28- 15 روزگی) و پایانی( 42-29 روزگی) بود. به جیره غذایی گروه چهارم 100میلی گرم در هرکیلوگرم خوراک، ویرجینیامایسین اضافه گردید. شاخص‌های تولید شامل میانگین افزایش وزن بدن، مقدار خوراک مصرفی، ضریب تبدیل و شاخص بازده تولید در سنین 21 و 42 روزگی ارزیابی شدند. در سن 17 روزگی و قبل از تجویز واکسن نیوکاسل لاسوتا از تعداد 9 قطعه جوجه در هر گروه نمونه خون تهیه و عیار پادتن ضدویروس نیوکاسل به روش آزمایش ‌ HIدر آنها تعیین گردید. در روز 27 مجددا از همان جوجه‌ها خونگیری و عیار پادتن ضدویروس نیوکاسل تعیین شد. نتایج حاصل نشان دادند افزودن ویرجینیامایسین و یا سطوح مختلف بره موم به غذا تاثیر معنی‌داری بر شاخص‌های تولیدی نداشته است، با این حال در پایان آزمایش بیشترین افزایش وزن و بالاترین شاخص بازدهی تولید به گروه تغذیه شده با جیره حاوی ویرجینیامایسین اختصاص داشت. کمترین میزان ضریب تبدیل غذایی مربوط به گروه تغذیه شده با جیره حاوی ‌ ppm4000 و ‌ ppm6000 بره موم بود. افزودن بره موم به جیره غذایی تاثیری بر پاسخ ایمنی نداشت. ‌