رابطه بین جامعه پذیری جنسیتی ، منابع در دسترس زنان و رابطه خانوادگی باخشونت علیه زنان در تهران:

Abstract

پژوهش‏هایی که تا‏کنون در زمینه خشونت علیه زنان انجام گرفته به این واقعیت که خشونت خانگی از اختلال در تعاملات سالم اجتماعی و خانوادگی و عدم دسترسی به منابع با ارزش نتیجه می‌شود کمتر توجه نموده‌اند. بنابراین در این مقاله سعی می‏شود علاوه بر توجه به عواملی همچون شکل روابط در خانواده جهت‏یاب، شیوه جامعه پذیری نقش‌های جنسیتی در خانواده جهت‏‌یاب و سرمایه‌ها و منابع قابل دسترس زنان، پدیده خشونت علیه زنان از زاویه نوع روابط حاکم میان همسران نیز بررسی شود. برای شناسایی مؤلفه‌های ذکر شده از نظریه‌های یادگیری اجتماعی، منابع، جامعه پذیری جنسیت، اثرات تعامل و نظریه کنش متقابل استفاده شده است. روش این مطالعه، پیمایش است و داده‏ها با استفاده از تکنیک مصاحبه ساختارمند 200 زن تهرانی متأهل که دارای حداقل یک فرزند می باشند بدست آمده است. تکنیک نمونه گیری مورد استفاده نمونه‏گیری طبقه‌ای چند مرحله‌ای توأم با نمونه‌گیری احتمالی متناسب با حجم خوشه می‌باشد. یافته‌ها نشان می‌دهند نوع روابط در خانواده دارای نقش اساسی در تعین میزان خشونت علیه زنان می‌باشد. همچنین بین شیوه جامعه‏پذیری نقش‏های جنسیتی‏، سرمایه‏ها و منابع در دسترس زنان و شکل روابط در خانواده جهت‏یاب با خشونت علیه زنان رابطه معناداری وجود دارد. در تحلیل چند متغیری، روابط گفتمانی و درآمد ماهانه به‏ترتیب به‏عنوان مهم‌ترین تبیین‏کننده‏های خشونت علیه زنان معرفی شده و ضریب تعینی برابر با 77/0‏ را برای توضیح تغییرات خشونت علیه زنان بدست داده‏اند.