شهر نشان‌دار به‌مثابه شهر زمینه‌گرا

Abstract

در شهرهای عصر حاضر که اجزای آن به‌طور مداوم افزوده شده و دستخوش تحولات متعددی می‌شوند، سازوکار انسجام شهر در تمامی وجوه، اعم از اجتماعی ـ فرهنگی، کالبدی و زیبایی‌شناختی با مشکلات فراوانی رو‌به‌رو است. برای پیشگیری از ظهور و تشدید چند‌گانگی در ساختارهای همنشین شهری که طی قرون متمادی شکل گرفته‌اند، بالا بردن توانایی‌ها و مهارت‌ها برای دربرگیری و تلفیق این اجزای نوظهور و گاه پراکنده در یک کل منسجم و معنا‌دار ضروری است.این نوشتار بر آن است که به شناخت فرایندهای انسجام ساختارهای جدید در شهر و رفع تقابل ویژگی‌های شهرها در گذشته با شهرهای توسعه‌یافتة جدید بپردازد که این مهم از طریق بازشناسی بخش‌های پایدار در تغییر و تداوم نظام‌های نشانه‌ای در گذر زمان و با تأکید بر زمینة بروز و ظهور آنها صورت می‌گیرد. تبدیل ساختارهای چندگانه به ساختاری منسجم، نیازمند آگاهی از نشان‌داری در شهرها است. لذا در این پژوهش، دستیابی به روشی برای بررسی و اخذ نشانه‌ها و طبقه‌بندی آنها در یک نظام نشانه‌ای که از فرهنگ، باورها، تاریخ و ارزش‌های حاکم بر جامعه و سایر موضوع‌های مرتبط نشئت می‌گیرد، با تأکید بر زمینه‌گرایی نشانه‌های شهری به‌مثابه رهیافت اصلی، مورد نظر است.