بهبود الگوریتم ژنتیک با استفاده از ترکیب منطق فازی و الگوریتم هم‌تکاملی
دریافت مدرک
FullText
اندازه فایل:
573.3کیلوبایتنوع فايل (MIME):
PDFنوع مدرک
Textمقاله پژوهشی فارسی
زبان مدرک
فارسیچکیده
به منظور رسیدن به بهترین عملکرد در الگوریتم ژنتیک، تعیین مناسب پارامترها ضروری است. این مقاله بر تعیین هوشمند پارامتر احتمال بازترکیب بین هر دو والد انتخابی در هر نسل دلالت دارد. بر خلاف اغلب روش‌های موجود که در آنها ویژگی‌های پراکندگی هر نسل به منظور تعیین احتمال بازترکیب در کل نسل جاری استفاده می‌شود، این مقاله ویژگی‌های فنوتیپ و ژنوتیپ جدیدی را برای هر زوج والد انتخابی در نسل جاری تعریف نموده و به کمک یک کنترل‌کننده فازی تاکاگی-سوگنوی مرتبه صفر، پارامتر احتمال بازترکیب تعیین می‌گردد. بدین ترتیب، هر زوج والد انتخابی در هر نسل دارای پارامتر بازترکیب منحصربفردی است که سبب انعطاف الگوریتم ژنتیک بسته به ناحیه مورد جستجو شده و از همگرایی زودرس الگوریتم ژنتیک جلوگیری می‌نماید. علاوه بر این، در روش پیشنهادی، جمله مربوط به بخش آنگاه در هر یک از قواعد فازی ثابت نبوده بلکه از طریق یک فرآیند تکاملی و همزمان با دیگر متغیرهای تصمیم تولید می‌شود. این عمل سبب افزایش بیشتر کارایی این روش می‌گردد. نتایج شبیه‌سازی بر روی مجموعه‌ای از مسائل بهینه‌سازی استاندارد، عملکرد مطلوب این روش را نشان می‌دهد. همچنین، کارایی این روش با اعمال بر روی مسأله پیچیده پرواز تعقیب عوارض زمین بررسی می‌گردد.
کلید واژگان
احتمال بازترکیبالگوریتم ژنتیک
الگوریتم هم تکاملی
پرواز تعقیب عوارض زمین
کنترل فازی تاکاگی-سوگنو
ویژگی ژنوتیپ
ویژگی فنوتیپ
شماره نشریه
3تاریخ نشر
2020-09-221399-07-01
ناشر
دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابلBabol Noshirvani University of Technology
سازمان پدید آورنده
گروه کنترل، دانشکده مهندسی برق و رباتیک، دانشگاه صنعتی شاهرود، شاهرود، ایرانشاپا
2383-10062588-4913
