تأثیر چهار هفته تمرین مقاومتی هایپوکسی بر هایپرتروفی و عملکرد عضلۀ دوسر بازویی مردان سالم

Abstract

افزایش ترشح عوامل رشدی و متابولیکی به‌وسیلۀ تمرینات هایپوکسی نشان داده شده، این در حالی است که عملکرد عضلانی به‌عنوان عامل اثرگذار اجرای ورزشی مورد توجه قرار نگرفته است. هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر 4 هفته تمرین مقاومتی در شرایط هایپوکسی بر هایپرتروفی و عملکرد عضلۀ دوسر بازویی مردان سالم بود. 16 مرد جوان سالم به‌صورت تصادفی در دو گروه تمرین مقاومتی در شرایط هایپوکسی (فشار سهمی اکسیژن 13 درصد: 8 نفر) و نورموکسی (فشار سهمی اکسیژن 20 درصد: 8 نفر) قرار گرفتند. برنامۀ تمرینی برای هردو گروه به مدت 4هفته شامل 3 جلسه تمرین (60 درصد یک تکرار بیشینه تا واماندگی، سه سِت و یک دقیقه استراحت) حرکت جلوبازو ایستادۀ هالتر در هفته با 48 ساعت ریکاوری پس از تمرین انجام گرفت. قدرت به‌وسیلۀ یک تکرار بیشینه، هایپرتروفی با استفاده از معادلۀ بورش و عملکرد عضلانی به‌وسیلۀ دستگاه آیزوکینتیک قبل و بعد از 4 هفته تمرین ارزیابی شد. در مقایسۀ دو گروه با هم تفاوت‌های آماری معناداری برای قدرت و شاخص خستگی مشاهده شد (05/0≥P). ولی دیگر عوامل شامل درصد چربی دوسر بازویی، هایپرتروفی، گشتاور مفصل آرنج در انقباض درون‌گرا و برون‌گرا، کل کار انجام‌گرفتۀ عضلۀ دوسر بازویی در انقباض درون‌گرا و برون‌گرا، نسبت فعالیت عضلات موافق به مخالف تفاوت معناداری نداشتند (05/0≤P). به‌نظر می‌رسد 4هفته تمرین مقاومتی هایپوکسی با بهبود معنادار قدرت و شاخص خستگی همراه می‌شود و این در حالی است که هایپرتروفی و شاخص‌های عملکرد عضلانی با درنظر گرفتن حجم تمرین کمتر در شرایط هایپوکسی تغییرات مشابهی را نشان دادند.