اثر کوآنزیم Q10 بر بافت بیضه پس از اصلاح کریپتورکیدیسم تجربی در موش ‌صحرایی

Abstract

<strong>کریپتورکیدسیم حاصل اختلال در نزول بیضه به داخل اسکروتوم می­باشد. متعاقب اصلاح کریپتورکیدیسم (اورکیدوپکسی)، بهبود تدریجی آسیب­های بافت بیضه مشاهده می­­شود. هدف از انجام مطالعه حاضر ارزیابی بافت­شناسی تاثیر کوآنزیم </strong><strong>Q₁₀</strong><strong> بر بافت بیضه پس از اورکیدوپکسی در موش صحرایی بود. بدین منظور 40 سر موش صحرایی نر نابالغ به طور تصادفی به 4 گروه تقسیم شدند. در گروه اول مداخله جراحی صورت نگرفت. در گروه دوم موش­ها تحت جراحی کریپتورکیدیسم تجربی دوطرفه قرار­گرفته و تا پایان دوره آزمایش نگه­داری شدند. در گروه سوم و چهارم ابتدا کریپتورکیدیسم تجربی دوطرفه ایجاد شد و پس از 35 روز جراحی اورکیدوپکسی صورت گرفت. موش­های گروه سوم پس از اورکیدوپکسی به مدت 30 روز روغن زیتون و موش­های گروه چهارم پس از اورکیدوپکسی به مدت 30 روز کوآنزیم </strong><strong>Q₁₀</strong><strong> را به­طور خوراکی دریافت کردند. در پایان دوره، نمونه­های بافت بیضه و اپی­دیدیم جهت مطالعات مورفولوژی و هیستومورفومتری اخذ گردید. نتایج با روش­های آماری تحلیل واریانس یک­طرفه و آزمون تعقیبی توکی تحلیل گردید و 05/0</strong><strong>></strong><strong><em>p < /em></strong><strong> معنی­دار در نظر گرفته شد. آسیب­شناسی بافتی نشان داد که کوآنزیم </strong><strong>Q₁₀</strong><strong>، مراحل بهبود صدمات بافت بیضه را پس از اورکیدوپکسی تسریع می­کند. همچنین قطر لوله­های منی­ساز و ضخامت اپی­تلیوم لوله­ها به صورت معنی</strong><strong>­</strong><strong>دار افزایش یافته (05/0</strong><strong>></strong><strong><em>p < /em></strong><strong>) و نیز شاخص تمایز لوله، ضریب تجدیدپذیری و ضریب اسپرمیوژنز نیز به طور معنی‌داری افزایش یافت (05/0</strong><strong>></strong><strong><em>p < /em></strong><strong>). این مطالعه نشان داد که استفاده از کوآنزیم </strong><strong>Q₁₀</strong><strong> باعث ترمیم بافت بیضه، بهبود شاخص­های هیستومورفومتریک و ضرایب اسپرماتوژنز متعاقب اورکیدوپکسی در موش­ صحرایی می­شود.</strong>