زمین شیمی و چینه‌نگاری سکانسی سازند پابده در میدان نفتی منصوری، جنوب‌غرب ایران

Abstract

هدف از این مطالعه ارزیابی پتانسیل هیدروکربوری سازند پابده میدان منصوری به عنوان سنگ­منشاء احتمالی در چهارچوب چینه­نگاری سکانسی است. قالب چینه­نگاری سکانسی سازند پابده با استفاده از لاگ GR چاه­های مورد مطالعه در نرم­افزار Cyclolog 3.2 تهیه و واحدهای رسوبی هم­زمان در این سازند مشخص گردیدند. جهت تعیین سیستم­تراکت­های نهشتی و ارزیابی پتانسیل هیدروکربوری سازند پابده از داده­های ژئوشیمی­آلی استفاده شد. مطالعه حاضر وجود دو سکانس رسوبی رده 2 را در سازند پابده نشان داد؛ سیستم تراکت پسرونده سکانس اول در زمان پالئوسن پسین تا ائوسن میانی نهشته شده و سکانس دوم در زمان ائوسن بصورت سیستم تراکت پیشرونده شکل گرفته ­است<span style="font-family: Calibri;">.</span> وجود شیل­های قهوه­ای و بکارگیری مقایسه نمودار فیتان/پریستان ـ اندیس هموفان C₃₅ نیز افزایش سطح آب دریا و وجود پیشروی را در این زمان تأیید می­کند. در نهایت در بخش فوقانی این سازند سیستم تراکت پسرونده سکانس دوم با سن الیگوسن پیشین تشخیص داده شد. بررسی­های انجام شده نشان داد که سازند پابده از نظر پتانسیل هیدروکربوری یکنواخت نبوده و می­توان آن را به سه بخش تقسیم نمود. ارتباط خوبی بین تغییرات نسبی سطح آب و تغییرات پتانسیل هیدروکربوری دیده شد. در بخش میانی (زمان ائوسن پسین) در زمان بالا بودن سطح نسبی تراز آب دریا مقدار TOC حدوداً تا %5 افزایش یافته است. در این بخش، مواد­آلی عمدتاً کروژن نوع II بوده و توانایی تولید نفت را دارد. در حالیکه در بخش­های زیرین و فوقانی با توجه به پایین­تر بودن سطح نسبی تراز آب در مقایسه با بخش میانی، مقدار TOC حدوداً %2 ـ 5/0 بوده و مواد­آلی عمدتاً کروژن نوع III است. همچنین این بخش­ها در سازند پابده پتانسیل تولید گاز را دارند. با استفاده از تطابق چینه­نگاری سکانسی و زون­بندی انجام شده سازند پابده در چاه 6 منصوری، در سایر چاه­های 31، 27، 21، 16، 14، 25، 15، 20 و 28 که داده ژئوشیمی وجود نداشت دنبال شده و توزیعشان در سرتاسر میدان منصوری پیش­بینی شد. صحت­سنجی نتایج نیز این روش را تأیید نمود. درنهایت آشکار شد که زون دارای پتانسیل تولید بالاتر در بخش میانی سازند پابده در کل میدان منصوری قرار دارد. <br /><br clear="all" />