گذار ابن‌‌سینا از تحلیل معناشناختی مشتقات طبیعت به نتایج طبیعت شناسانه

Abstract

<strong><em> ابن ‌سینا، در مواردی، از مباحث معناشناختی برای دست یابی به نتایجی در فلسفه طبیعی خود سود برده است. برای نمونه، وی به‌‌</em></strong><strong><em>منظور بازشناسی ویژگی‌های طبیعی، از تحلیل معنا‌شناسانه الفاظی که از «طبیعت» مشتق می‌ شوند، استفاده و مشتقات پنجگانه‌ ای را برای این معنا ذکر کرده است. از تحلیل مضامین فلسفی ‌ای که او ذیل هر یک از این مشتقات بیان می‌ دارد، این نتیجه حاصل می‌ شود که ویژگی‏ های طبیعی اشیاء، از ذات آن‌ ها برآمده‌ است و بر آن تکیه دارد. مسئله اصلی که در این‌جا رخ می ‌نماید این است که چگونه می‌ توان گذار ابن ‌سینا از مباحث معناشناختی به نتایج طبیعت شناختی را موجه دانست؟در پاسخ به این مسئله، تلاش شده است ضمن آشکارسازی پیش ‌فرض‌ های ابن‌ سینا از طریق تحلیل نسبت مشتق و مبدأ اشتقاق از یک سو و واکاوی مفهوم طبیعت از سویی دیگر، موجه بودن چنین گذاری نشان داده شود. </em></strong>