نقد تاریخ‌نگاری دورۀ آققویونلو
دریافت مدرک
FullText
اندازه فایل:
240.2کیلوبایتنوع فايل (MIME):
PDFنوع مدرک
Textعلمی- پژوهشی
زبان مدرک
فارسیچکیده
برخلاف اهمیت تحولات سیاسی و فرهنگی ایران در دورة فرمان‌روایی آق‌قویونلوها در نیمة دوم سدة نهم هجری قمری، شمار متون و منابع اصلی مربوط به این دوران فراوان نیست و همة آن‌چه تاکنون شناسایی شده هنوز به‌صورت انتقادی منتشر نشده‌اند. در حوزة تاریخ‌نویسی آثاری که در این دوره تألیف شد ادامة همان روش ساده‌نویسی اواخر سدة هفتم بود. نثر منشیان و مورخان این دوره مصنوع و فنی است؛ این نویسندگان در ستایش ترکمنان آققویونلو غلو بسیار کرده و آنان را یگانه شایستگان پادشاهی و خلافت اسلامی روزگار خود دانسته‌اند. تواریخ این دوره هرکدام مکمّل یک‌دیگرند و تاریخ‌نویسی آن بیش‌تر برمبنای مشاهدات شخصی و دست‌رسی به اسناد آن دوره نگاشته شده و از این نظر حائز اهمیت بسیاری است. حال پرسش اصلی پژوهش این است: نقاط ضعف و قوت تاریخ‌نگاران دورۀ آققویونلو در تألیف کتاب‌هایشان کدام‌اند؟ به‌نظر می‌رسد این پژوهش توانسته مبانی، اصول جهان‌بینی، و نقاط ضعف و قوت تاریخ‌نگاری دورۀ آققویونلو را تبیین کند. در این مقاله از روش توصیفی ـ تحلیلی با تکیه بر منابع کتاب‌خانه‌ای استفاده شده است.
کلید واژگان
آققویونلوتاریخنگاری
ابوبکر طهرانی
فضل‌الله روزبهان خنجی
ادریس بدلیسی
جلال‌الدین محمد دوانی
شماره نشریه
1تاریخ نشر
2018-03-211397-01-01
ناشر
پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی و شورای بررسی متون و کتب علوم انسانیسازمان پدید آورنده
دانشجوی دکتری تاریخ و تمدن ملل اسلامی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزیاستاد گروه تاریخ، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی (نویسندۀ مسئول)
