زن در جلوه گاه شعر عباسی از نگاه متنبی

Abstract

از آنجائیکه دوره عباسی از پربارترین دوره های ادب عربی بشمار می آید، تحقیق و<br />بررسی در ادبیات این دوره نیز بالطبع امری مفید و با ارزش خواهد بود .<br />زنان رکن اساسی هر جامعه بشمار می آیند و آشنایی با موقعیت و جایگاه زن در هر<br />دوره ای از جمله ضروریات به شمار می آید . در این راستا، دواوین شعراء، حائز اهمیت<br />فراوانی خواهند بود . زیرا که در باب جلوه گاه زن در شعر و ادبیات، کتب تاریخی از دادن هر<br />گونه تصویر واضحی، قاصر و عاجز می نماید . علت در این است که تاریخ به جز زنان درباری<br />مانند خیرزان و زینت بنت سلیمان و سیده زبیده و بوران و  علیه به زنان دیگر توجه ننموده و<br />تصویری از آنها ارائه نکرده است . در حالیکه ادبیات هر دوره گنجینه ای پربار از آن دوره<br />بشمار می آید و شعر و ادبیات عرصه ای است که شاعر و ادیب، از زن در زمینه های مختلف<br />سخن گفته است،<br />در بررسی ادبیات دوره عباسی و جایگاه زن در شعر این دوره، دیوان شاعر بزرگ عرب<br />( ابو الطی ب متنبی ) مورد تحلیل قرار گرفت .<br />متنبی در وصف زن از دیگر شاعران تأثیر پذیرفته و آغاز قصائدش شاهدی بر این<br />مدعاست . ولی بواسطه بلند نظری هایی که داشته است، هیچ اظهار عشقی از سوی او نسبت<br />به زنان مشاهده نمی کنیم، ولی با توجه به شواهد بسیاری از اشعارش نگاه او به زن همواره<br />با تکریم و تقدیر همراه بوده است