ساختار سرمایه و سودآوری بانکهای ایران: تبیین نقش تعدیل کنندگی مکانیزمهای حاکمیت شرکتی، محدودیت مالی، اندازه و فشردگی سرمایه

Abstract

زمینه و هدف: یکی از مهمترین تصمیمات مالی، تصمیم در خصوص چگونگی تامین منابع مالی مورد نیاز به گونه ای است که با توجه به ریسک، هزینه سرمایه شرکت به حداقل رسیده و ارزش شرکت و ثروت سهامداران حداکثر گردد. هدف پژوهش بررسی رابطه میان ساختار سرمایه و سود آوری بانکهای ایرانی و تبیین نقش مکانیزمهای حاکمیت شرکتی، محدودیت مالی، اندازه و فشردگی سرمایه بر این رابطه است. روش شناسی: در این پژوهش، دو فرضیه علمی طراحی و نمونه آماری شامل کلیه بانک‌های پذیرفته شده در بازار بورس اوراق بهادار برای یک دوره هفت ساله از 1394 - 1388 می باشد. اطلاعات از نرم افزار «ره‌آوردنوین» و دیتابیس شرکت «تدبیر پرداز» استخراج گردیده است. جهت آزمون فرضیه ها از روش داده های پانلی نامتوازن رگرسیون خطی چندگانه استفاده شده است. همچنین از نرم افزار Eviews برای تحلیل توصیفی داده‌ها و آزمون فرضیات و استخراج مدل رگرسیون استفاده شده است. یافته ها: یافته های حاصل از بررسی های آماری و معادلات رگرسیون چند متغیره حاکی از این است که رابطه مثبت و معنی داری بین ساختار سرمایه با سود آوری و نسبت سود به فروش بانکهای بورس تهران وجود دارد. یافته ها همچنین حکایت از آن دارد که متغیر های اندازه و فشردگی سرمایه بانک دارای تاثیر مثبت و معنی داری بر رابطه بین ساختار سرمایه با سود آوری و نسبت سود به فروش بانکهای بورس تهران می باشند. نتایج: بر اساس یافته های این تحقیق و وجود رابطه مثبت و معنی داری بین ساختار سرمایه با سود آوری، نسبت سود به فروش، اندازه و فشردگی سرمایه بانکهای بورس تهران وجود دارد می توان نتیجه گرفت که هر چه اهرم مالی بانک افزایش باید، سودآوری بانک و همینطور نسبت سود به فروش بانک افزایش می یابد. همچنین هر چه اندازه بانک بزرگتر باشد تاثیر اهرم مالی بر سودآوری و نسبت سود به فروش بیشتر می باشد. همچنین فشردگی بیشتر سرمایه این رابطه را تشدید می نماید.