بررسی وضعیت سطح سرمایه‌های فکری در ناجا (مطالعه موردی معاونت طرح و برنامه و بودجه ناجا)

Abstract

هدف و زمینه: امروزه در شرایط اقتصاد دانش بنیان دارایی‌های نامشهود به عنوان منبع اصلی کسب مزیت رقابتی پایدار برای سازمان‌ها محسوب می‌شود. سازمان‌های موفق آنهایی هستند که از این دارایی‌ها که بطور عمده نامشهود هستند، بهتر و سریعتر بهره‌برداری کنند. سرمایه‌های فکری به عنوان دارایی‌های نامشهودی که در آینده برای سازمان ارزش خلق می‌کنند، عاملی توان‌افزا برای کسب مزیت رقابتی و عملکرد پایدار محسوب می‌شود. روش‌شناسی: روش پژوهش حاضر توصیفی- تحلیلی از نوع پیمایشی است و جامعه آماری کارکنان واحدهای طرح و برنامه ستاد ناجا است که به روش تصادفی ساده تعداد نمونه های دردسترس جامعه انتخاب شده است. برای جمع‌آوری اطلاعات از پرسشنامه استاندارد ارزیابی سرمایه فکری بونتیس استفاده شده ‌است. همچنین جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون t یک نمونه‌ای و فریدمن استفاده شده‌ است. یافته‌ها: یافته‌های تحقیق حاکی از آن است که وضعیت هر ابعاد سرمایه انسانی و سرمایه سازمانی غیرقابل قبول و نامناسب تشخیص داده‌ شده است، ولی وضعیت سرمایه ارتباطی در وضعیت مناسبی ارزیابی شده است. نتیجه‌گیری: نتایج نشان می‌دهد که سرمایه انسانی کارکنان شامل؛ خلاقیت، مهارت و شایستگی در وضعیت مناسبی قرار دارد. سرمایه سازمانی شامل سیستم‌ها و رویه‌ها و پایگاه داده‌ها در وضعیت مناسبی قرار دارد. سرمایه رابطه‌ای نیز در سطح قابل قبولی قرار دارد. علی رغم اینکه در برخی شاخص‌ها مانند تولید ایده، سیستم جذب، حمایت رویه‌های سازمان از ایده‌های جدید و حمایت مدیران، وضعیت سرمایه فکری در حد نامناسبی ارزیابی شده است.