رابطه خودشیفتگی و قلدری با متغیر میانجی سلامت روانی در دانش‌آموزان

Abstract

چکیده هدف کلی پژوهش حاضر تعیین نقش واسطه‌ای سلامت روان در رابطه بین خودشیفتگی و قلدری دانش-آموزان دوره اول متوسطه بود. پژوهش حاضر پژوهشی توصیفی - همبستگی و مبتنی بر مدل‌سازی معادلات ساختاری بود. جامعۀ آماری این تحقیق را دانش‌آموزان پسر دوره اول متوسطه رودهن تشکیل می‌دهند که از بین آن‌ها به صورت تصادفی خوشه‌ای تعداد 163 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. در این تحقیق از پرسشنام‌های خودشیفتگی، قلدری و نشانه‌های روانشناختی استفاده شد. نتایج حاصل از مدل‌سازی معادلات ساختاری نشان داد که خودشیفتگی تاثیر مثبت و معناداری بر قلدری در دانش‌آموزان پسر دوره اول متوسطه و تأثیر منفی و معناداری بر سلامت روان آن‌ها دارد. علاوه بر این، سلامت روان تاثیر منفی و معناداری بر قلدری در دانش‌آموزان دوره اول متوسطه داشت. هم‌چنین، نقش میانجی سلامت روان در تاثیر خودشیفتگی بر قلدری تایید شد و شاخص‌های برازش مدل نیز حاکی از مطلوب بودن برازش مدل بود. واژگان کلیدی: سلامت روان، خودشیفتگی، قلدری، دانش‌آموزان