تربیت و آموزش از منظر آموزه‌های اخلاقی مثنوی

Abstract

نهادینه‌شدن نقش تربیت و آموزش در توسعه و بالندگی نسل جوان و نوجوان و پیوند آن با ادبیات تعلیمی بخش وسیعی از نظام آمورشی امروز را تشکیل می‌دهد و هدف این ادبیات،تربیت و آموزش و بهبود منش اخلاقی انسان‌ها برای رسیدن به سعادت و نیکبختی در دنیا و آخرت است. مولانا در مثنوی، به شیوه خاص خود،مبانی تربیت و آموزش را بیان می‌کند. او اخلاق و عرفان را در کنار هم می‌نشاند و با استعانت از قرآن کریم و احادیث به آموزه‌های خود رنگ دینی می‌دهد. مولوی از شیوه­ تمثیل در طرح مباحث اخلاقی بهره می­گیرد تا هر کسی فراخور ظرف وجودش از آن بهره گیرد. بررسی آرای تربیتی مولوی بیانگر دیدگاه جامع و انسانی وی به مقوله تربیت و آموزش است؛ به یقین دیدگاه‌های وی بیانگر بسیاری از روش‌های نوین امروز آموزشی است. در نتیجه پژوهش حاضر، به استخراج و تحلیل دلالت‌های اخلاقی و تربیتی از نگاه مولوی پرداخته است.