عوامل تسهیل‌کننده بکارگیری فناوری‌های آموزشی در تدریس اساتید دانشگاه علوم انتظامی امین

Abstract

این مطالعه به شناسایی عوامل تسهیل کننده‌ای که اساتید را قادر به کاربست فناوری‌های آموزشی در روش‌های تدریس خود می کند، انجام شده است. هدف از این تحقیق، ارزیابی روش‌ها و ادارک اساتید نسبت به فناوری آموزشی می باشد. پژوهش فوق از لحاظ هدف، کاربردی، از لحاظ گردآوری داده‌ها پیمایشی و از نظر روش کمی است. روش نمونه گیری، توزیع نسبی و در این خصوص 171 نفر از اساتید دانشگاه علوم انتظامی امین به عنوان نمونه پژوهش در سال 93 انتخاب شده اند. مقیاس تحقیق محقق ساخته است و روایی ابزار پژوهش (پرسشنامه) را صاحب‌نظران در این زمینه تایید و بصورت آزمایشی نیز اجرا گردید. پایایی پرسشنامه با محاسبه‌ی ضریب آلفای کرونباخ برابر 90% محاسبه شده است. در تجزیه و تحلیل داده ها از شاخص‌های آماری توصیفی (میانگین، انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل واریانس یک طرفه و...) استفاده شد. یافته‌ها نشان داد ارتباط آماری معنی داری بین تدریس با فناوری های آموزشی و استفاده فردی از فناوری وجود دارد. این همبستگی نشان می دهد که استفاده شخصی و دانش شخصی نسبت به فناوری، عوامل تسهیل ساز هستند که اساتید را خواه یا ناخواه وادار به استفاده از فناوری در تدریس می نماید. در نهایت، یافته ها در خصوص ملزومات شخصی بیانگر آن است که متداول ترین نیاز قبل از استفاده فناوری، داشتن دانش روشن از چگونگی و نحوه بکارگیری از فناوری می باشد.