الگوی طرح هندسی روانی راه با بهره گیری از تراز فضایی

Abstract

با توجه به آمار و ارقام حوادث سالانه، مشخص می شود که مقدار حوادث مرگبار به طور پیوسته در طول دهه گذشته رو به کاهش بوده است. بنابراین می توان به این نتیجه رسید که بهبود سیستم ایمنی غیر فعال یک فاکتور بسیار مهم با تأثیر بازدارندگی بالا است. از این رو در گام بعدی ما باید به بررسی نحوه ی از بین بردن عوامل وقوع حوادث را مورد مطالعه قرار دهیم. محتوای این تحقیق، پژوهش در مقالات بین المللی وسیع است. بیشتر از 450 منبع مورد بررسی قرار گرفته که شامل رشته های علمی طراحی جاده، روانشناسی رفتاری، روانشناسی فیزیکی می باشند. اولین و مهمترین گام، درک مفهوم تصمیم گیری در طول رانندگی و انجام وظیفه های لازمه است. این ایده از یک تصمیم گیری آگاهانه و منطقی در هنگام رانندگی شکل می گیرد و هیچ ربطی به فرآیندهای واقعی ندارد. زمانی که ما عملکرد مدل راسموسن را در نظر گرفتیم، ثابت شد که عملکرد واقعی انسان همان استفاده و به کارگیری مهارتش است اپراتور انسانی همیشه در معرض خطر تصادفات است و باید از همین قوه ی مهارتی خود استفاده مثبت کند. در نتیجه، فضای جاده باید با توجه به انتظار و پیش بینی های راننده در مورد مشخصاتی که قرار است در آینده ای نزدیک با آنها برخورد داشته باشد طراحی شوند، به منظور توصیف مبحث گشتالت- فضای فیزیکی و روانی جاده- منظره ی مورد مشاهده ی راننده در این مطالعه تجزیه و تحلیل شد و به چند نکته و جهت گیری کلیدی در این راستا دست یافتیم، که اجازه می دهد نتیجه گیری هایی را در مورد نقص های بزرگ موجود و چگونگی تحت تاثیر قرار گرفتن راننده نسبت به برداشتی که از جاده و طراحی آن دارد داشته باشیم.