رابطه ویژگی‌های فردی با اثربخشی آموزش تیراندازی دانشجویان دانشگاه علوم انتظامی

Abstract

در اجرای مأموریت‌های پلیسی، هدف دستگیری زنده متهم برای انجام اقدامات بعدی می‌ باشد و مهارت در تیراندازی که شرایط لازم برای شلیک به نقاط کم خطر بدن سوژه را فراهم می‌ نماید از اهمیت ویژه‌ای برخوردار می‌ باشد. در این تحقیق تلاش شده است ویژگی‌های فردی مؤثر بر اثربخشی تیراندازی دانشجویان پلیس مورد بررسی قرار گیرد تا با استفاده از روش‌های علمی نسبت به تعیین شاخص‌های موثر بر آموزش تیراندازی آنها اقدام گردد و از این طریق اثربخشی آموزش‌ها افزایش یابد و زمینه‌های لازم برای گسترش مهارت تیراندازی فراهم شود. این تحقیق از نظر هدف کاربردی می‌باشد و به روش توصیفی پیمایشی انجام شده‌است. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه‌های سلامت روان LCS90، هوش ریون بزرگسالان، تیپ شخصیت نوع B و A، فرم‌های آمادگی جسمانی و اطلاعات مربوط به سن و نمره تیراندازی موجود در پرونده‌های خدمتی دانشجویان دوره 18 کارشناسی و 19 کاردانی دانشگاه علوم انتظامی به تعداد 611 نفر که در سال 5831- 6831 مشغول به تحصیل بوده‌اند استفاده گردید و نتایج به دست آمده بیانگر این است که بین سلامت روان – سطح هوش و شخصیت نوع B با یادگیری مهارت تیراندازی رابطه معنادار وجود دارد و ارتباط بین آمادگی جسمانی و سن و شخصیت نوع A دانشجویان گروه نمونه با مهارت تیراندازی رد شده است.