طراحی الگوی سازمان پیش‌کنش در نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران (مورد مطالعه: فرماندهی انتظامی استان فارس)

Abstract

زمینه و هدف: پیش‌کنش بودن سازمان‌ها ضرورت دنیای در حال تغییر است و از آنجایی که نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران باید بتواند با پیش‌بینی آینده از وقوع مشکلات جلوگیری کرده و پیشرو انجام تغییرات برای ساختن آینده‌ای مطلوب باشد، پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان پیش‌کنشی مطلوب نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران انجام شد. روش: روش پژوهش کمّی، هدف پژوهش کاربردی و نوع پژوهش توصیفی پیمایشی بود. جامعه آماری پژوهش 200 نفر از کارکنان فرماندهی انتظامی استان فارس بودند که بر اساس روش سرشماری 200 پرسشنامه توزیع و 199 پرسشنامه جمع‌آوری شد. ابزار پژوهش، پرسشنامه محقق ساخته بود، روایی پرسشنامه با روش روایی صوری و محتوا تأیید شد. پایایی پرسشنامه از طریق محاسبه ضریب آلفای کرونباخ 8/0 به‌دست آمد. روش آماری تحلیل داده‌ها، کنترل فازی بود. یافته‌ها:یافته‌های پژوهش نشان داد وضعیت مطلوب برای داشتن یک سازمان پیش‌کنش در نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران از ترکیب ابعاد روابط انسانی، سیستم باز، فرآیند داخلی و اهداف عقلائی حاصل می‌شود. همچنین در فرماندهی انتظامی استان فارس در ابعاد روابط انسانی و سیستم باز، وضعیت موجود پیش‌کنشی بیشتر از حد نیاز است. در ابعاد اهداف عقلایی و فرآیند داخلی، وضعیت موجود پیش‌کنشی کمتر از میزان مورد نیاز است. نتایج: سطح مطلوب پیش‌کنشی نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران 5/91 از 100 بود وبا توجه به اینکه در فرماندهی انتظامی استان فارس در همه ابعاد، وضعیت موجود، مطابق با وضعیت مطلوب نیست این نتیجه حاصل می‌شود که در این سازمان ضعف در پیش‌کنشی وجود دارد.