طراحی مدلی برای ارزیابی اقتصادی و بهینه‌سازی سرمایه‌گذاری در خرید تجهیزات پلیسی با در نظر گرفتن قابلیت اطمینان انسان (مطالعه موردی دستگاه تشخیصی طیف‌سنجی جرمی)

Abstract

هدف و زمینه: با وجود افزایش کاربرد اتوماسیون در صنایع، حذف کامل تأثیر عوامل انسانی در عملیات نگهداری و تعمیر سامانه‌ها غیر ممکن است. به همین دلیل برای پیشگیری و محدود کردن پیامدهای ناشی از خطاهای انسانی و از طرفی کاهش هزینه‌های خطا، شناسایی آنها لازم است و دسته‌بندی خطاها و تحلیل علت‌ها، می‌تواند منجر به شناخت سازوکار بروز خطا شده و به کاهش تعداد بروز خطا منتهی شود. روش: در این مقاله با دسته‌بندی خطاهای انسانی به صورت مدلی توسعه داده شده از عوامل محیطی، فردی و تیمی، تخمین مقدار قابلیت اطمینان انسان به صورت فازی انجام گرفته است. مقدار عدم قابلیت انسانی در گذشت زمان با توجه به مفهوم منحنی یادگیری به صورت نمایی کاهش یافته و فرض شده که مقدار نرخ افزایش سالانه قابلیت اطمینان انسان(λ) به میزان سرمایه‌گذاری اولیه تجهیز ارتباط دارد. در مرحله نهایی، مدل براساس محاسبه ارزش خالص اولیه پروژه، مقدار بهینه سرمایه‌گذاری برای انتخاب و خرید تجهیزات گران قیمت به‌دست آمده است. یافته‌ها: مدل ارائه شده بر روی یک دستگاه کروماتوگرافی گازی یا طیف‌سنجی جرمی که در آزمایشگاه‌های جنایی و تشخیصی کاربرد دارد، اعتبارسنجی شده است. با معلوم بودن هزینه انسانی، سرمایه و همچنین قابلیت اطمینان سال اول که با روش FTA محاسبه شد، به محاسبه ارزش خالص فعلی پرداختیم و سپس با استفاده از گزینه Goal Seek، مقدار بهینه سرمایه‌گذاری محاسبه می‌شود. نتیجه‌گیری: با بررسی خطاهای انسانی و یافتن قابلیت اطمینان انسان و همچنین توجه به هزینه‌های قابلیت اطمینان انسان و دیگر هزینه‌ها، می‌توان در هر پروژه به خالص درآمد بالاتر و در نتیجه، ارزش خالص فعلی مثبت‌تری رسید. در پایان، قابلیت اطمینان در تعامل با سرمایه‌گذاری در بستر زمان بهره‌برداری از تجهیز، میزان بهینه سرمایه‌گذاری برای انتخاب و خرید بهترین و مناسب‌ترین نوع دستگاه جدید را به ما می‌دهد. در این حالت با قابلیت اطمینان بالاتر و هزینه‌های کمتر می‌توان سرمایه‌گذاری با خطر کمتر انجام داد و در نتیجه به سودآوری بالاتر رسید.