بررسی عوامل موثر بر توانمندسازی و محرک سرمایه انسانی در نیروی انتظامی (شهر بوشهر)

Abstract

چکیده زمینه و هدف: با ورود به اقتصاد دانشی، دانش در مقایسه با سایر عوامل تولید از ارجحیت بیشتری برخوردار شده است. در این اقتصاد، سرمایه‌ انسانی جزو مهم‌ترین دارایی‌ سازمان‌ محسوب می‌شود. سرمایه‌ انسانی به ‌عنوان سرمایه واقعی و جزء استراتژیک‌ترین سرمایه‌ سازمان‌های عصر حاضر مطرح می-باشد. نیروی انتظامی نیز به عنوان گسترده‌ترین نهاد ماموریت‌ محور در کشور از این قاعده مستثنی نیست. از این رو هدف اصلی پژوهش حاضر، شناسایی عوامل تقویت‌کننده سرمایه انسانی و اثرات آن بر کارآیی سازمان‌ نیروی انتظامی شهر بوشهر می‌باشد. برای نیل به این هدف، موضوع پژوهش در قالب بررسی ادبیات توانمند‌سازی منابع انسانی در نیروی انتظامی به عنوان متغیر وابسته، در متون تخصصی خارجی و داخلی مورد بررسی قرار گرفت و نتیجه آن دستیابی به مدل مفهومی پژوهش بود که در بر-دارنده دو بعد اصلی، فردی و سازمانی به عنوان متغیر مستقل می‌باشد. روش: پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر گردآوری اطلاعات، توصیفی از نوع همبستگی می‌باشد. ابزار جمع‌آوری اطلاعات، پرسشنامه بوده و جامعه آماری پژوهش، تعدادی از متخصصین نیروی انتظامی شهر بوشهر می‌باشد. تجزیه و تحلیل داده‌های پرسشنامه نیز با استفاده نرم افزار SPSS انجام شده است. داده‌های جمع‌آوری شده، با استفاده از تحلیل مسیر و تحلیل رگرسیون خطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها و نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش نشان داد، عوامل فردی و سازمانی به طور مستقیم و به ترتیب به میزان 699/0 و 475/0 بر منابع انسانی سازمان نیروی انتظامی شهر بوشهر تأثیر مثبت و معناداری دارند. از بین دو دسته عوامل فردی و سازمانی، عوامل فردی مؤثرترین عامل محرک سرمایه انسانی، به زعم ادراکات بررسی شده توسط تعدادی از متخصصین سازمان نیروی انتظامی می‌باشد. بنابراین برای ارتقای سرمایه انسانی باید به این عامل توجه بیشتری معطوف شود.