سنجش سطح سازگاری کلانتری‌های شهر زنجان با عملکرد سایر کاربری‌های شهری با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافیایی

Abstract

زمینه و هدف: جانمایی کاربری‌های ناسازگار در مجاورت کلانتری‌ها، زمان رسیدن مأموران انتظامی به صحنه جرم را به تعویق انداخته و سرنوشت وقایع انسانی غیرمترقبه را به نفع مجرمان و ضرر مردم تغییر می‌دهد. هدف پژوهش حاضر سنجش سطح سازگاری کلانتری‌های شهر زنجان و افزایش میزان احساس امنیت در سطح شهر به واسطه خدمات‌رسانی مطلوب‌تر پلیس به شهروندان از طریق شناسایی و حذف همسایگان ناسازگار با کلانتری‌ها است. روش: پژوهش حاضر از نوع کاربردی و از نظر ماهیت و روش در حیطه پژوهش‌های توصیفی- تحلیلی است. گردآوری داده‌ها به‌صورت اسنادی و میدانی انجام شد و مهم‌ترین مدل بکارگیری شده در این پژوهش مدل تحلیل سلسله مراتبی شبکه است که از آن در محیط سامانه اطلاعات جغرافیایی بهره‌گیری شد. یافته‌ها: شهر زنجان 5 کلانتری دارد که به‌منظور سنجش میزان تطبیق سازگاری این مراکز با عملکرد سایر کاربری‌ها، ابتدا نسبت سازگاری یا ناسازگاری کاربری‌های مختلف شهری با مراکز انتظامی با استفاده از فن هیئت اندیشه‌ورزی، مصاحبه و پرسشگری از برنامه‌ریزان شهری و مسئولان انتظامی شهر استخراج شد سپس با استفاده از توابع تحلیل مکانی در محیط سیستم اطلاعات جغرافیایی و براساس ترکیب عوامل و لایه‌های اطلاعاتیِ وضع موجود، اراضی محدوده مورد مطالعه به نسبت قرارگیری در مجاورت کاربری‌های سازگار یا ناسازگار ارزش‌گذاری شدند. نتایج: نتایج پژوهش حاضر نشان می‌دهد که نزدیک به نیمی از مساحت شهر زنجان دارای مطلوبیت کمی از نظر سازگاری کاربری‌ها در حوزه‌های استحفاظی کلانتری‌های 5 گانه است که در صورت جابجا نشدن می‌تواند اختلالاتی در نقش حیاتی کلانتری‌ها در زمان بحران ایفا کند.