طراحی الگوی مدیریت پلیس جامعه محور در جمهوری اسلامی ایران

Abstract

هدف: این پژوهش به بررسی شناخت عوامل مؤثر بر رویکرد مدیریت پلیس جامعه‌محور در جمهوری اسلامی ایران به منظور طراحی الگوی بومی این رویکرد می‌پردازد. روش: نوع پژوهش کاربردی و روش پژوهش توصیفی پیمایشی است. جامعه آماری شامل کلیه فرماندهان و مدیران عالی ناجا است؛ از بین آنها به روش جدول نمونه‌گیری کوجیو مورگان 115 نفر انتخاب گردیده است. ابزار جمع‌آوری اطلاعات پرسشنامه محقق‌ساخته که روایی آن مورد تأیید اساتید و صاحب نظران بوده و پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ تعیین شده (8614/0=α) مورد تایید قرار گرفته است. برای تحلیل داده‌ها از آزمون T (یک‌طرفه)، آزمون کلموگروف و اسمیرونوف، آزمون همبستگی پیرسون و آزمون کندال تا اوبی با استفاده از نرم‌افزار SPSS و همچنین برای آزمون الگوی تحلیلی پژوهش از نرم‌افزار لیزرل تحلیل عاملی صورت گرفته است. در این پژوهش عوامل و متغیرهای درون‌سازمانی و برون‌سازمانی نظیر منابع انسانی، ساختار سازمانی، فناوری اطلاعات، حرفه‌ای‌بودن پلیس، سبک رهبری، توانمندی‌های رهبری، فرهنگ سازمانی، انتظارات مردم از پلیس، انتظارات حاکمیت از پلیس، مشارکت اجتماعی، نظارت همگانی، مسأله‌محوری پلیس، اعتماد عمومی، قانون‌محوری پلیس و اقتدار پلیس به‌عنوان عوامل تأثیرگذار بر رویکرد پلیس جامعه‌محور در ایران تعیین شده‌اند. یافته‌ها: نتایج پژوهش نشان می‌دهد که کلیه عوامل و متغیرهای پیش‌بینی‌شده در تحقیق با رویکرد پلیس جامعه‌محور ارتباط معناداری را نشان می‌دهد و بر آن نیز تأثیرگذار می‌باشد. نتیجه‌گیری: الگوی پردازش یافته‌ها پژوهش نشان می‌دهد که عوامل برون‌سازمانی با رویکرد پلیس جامعه‌محور و عوامل درون‌سازمانی ارتباط مستقیم داشته و عوامل درون‌سازمانی با رویکرد پلیس جامعه‌محور رابطه معکوس را نشان می‌دهد.