بررسی مقایسه‌ای رضایت و عملکرد گروهان‌های دانشجویی در دو گروهانِ دارای سبک‌های رهبری متفاوت

Abstract

زمینه و هدف: در دانشگاه‌های نظامی، فرماندهان صف، مسئولیت آموزش و تربیت دانشجویان را به عهده دارند و به همین دلیل از تأثیرگذارترین عناصر در زندگی دانشجویان محسوب می‌شوند. این مقاله به مقایسه رضایت دانشجویان و عملکرد گروهان‌های دانشجویی در دو گروهانی می‌پردازد که یکی از آن‌ها دارای فرماندهی با سبک رهبری رابطه مدار و دیگری دارای فرماندهی با سبک رهبری وظیفه مدار است و قصد دارد بررسی نماید که کدامیک از این سبک‌های رهبری، می‏تواند رضایت بیشتر و عملکرد بالاتری را سبب شود. روش: این تحقیق به صورت تجربی(شبه آزمایشگاهی) و به شکل مقایسه‌ای انجام گرفته است. جامعه آماری تحقیق را فرماندهان صف منتخب(11فرمانده)، دانشجویان آن ها(290 دانشجو)، فرماندهان مافوق، همکاران فرمانده و سرگروهبان‎های دانشجویی مرتبط(67 نفر) تشکیل داده که تقریباً تمامی آن‌ها مورد پرسش قرار گرفته و 220 دانشجو به عنوان نمونه انتخاب شدند. از بین فرماندهان صف، با کمک پرسشنامه‌های معتبر، رابطه مدارترین و وظیفه مدارترین فرمانده صف انتخاب شده و در شرایط برابر، دانشجویان آن‎ها از نظر میزان رضایتمندی و عملکرد جمعی، مورد بررسی قرار گرفته اند؛ روایی پرسشنامه‌ها با نظر خبرگان و پایایی آن‌ها با آلفای کرونباخ(88/0) تأیید گردید و داده‌ها با استفاده از آزمون تی دو جمله‌ای تحلیل شدند. یافته‌ها و نتایج: تحلیل داده‌های جمع‌آوری شده نشان داد که گروهانی که دارای سبک رهبری رابطه مدار است در تمام شاخص‏های عملکردی شامل انضباط، اخلاق، حمیت قسمتی و موفقیت علمی، به طور معناداری امتیاز بالاتری دارد و در شاخص‌های رضایت از زندگی دانشجویی نیز این گروهان در رضایت از فرمانده، امتیاز بالاتری کسب نمود اما در رضایت از شرایط زندگی دانشجویی، تفاوت معنادار نبود. این نتایج به خوبی گویای این امر است که فرماندهان صف رابطه مدار، در جلب رضایت دانشجویان و به مراتب در دستیابی به عملکرد بالاتر، موفق تر هستند.