تاثیر قارچ‏های مایکوریزا و محلول‌پاشی پوترسین بر صفات بیوشیمیایی و بیوماس اندام هوایی ریحان سبز (Ocimum ciliatum L.) در دو چین مختلف برداشت

Abstract

به‌منظور بررسی تاثیر قارچ‏های مایکوریزا و محلول‏پاشی پوترسین بر برخی صفات بیوشیمیایی، میزان اسانس و بیوماس اندام هوایی ریحان سبز (<em>Ocimum ciliatum </em>L.)، آزمایشی گلدانی به‌صورت اسپلیت پلات در زمان در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار انجام شد. فاکتورهای آزمایش شامل قارچ مایکوریزا در 3 سطح (عدم کاربرد، <em>Glomus mossea</em>، <em>Glomus intraradicese</em>) و محلول­پاشی پوترسین در سه سطح (0، 1 و 2 میلی‏مولار) به‌عنوان فاکتورهای اصلی و چین برداشت به عنوان فاکتور فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد کاربرد قارچ‏های مایکوریزا و پوترسین بر صفات بیوشیمیایی، بیوماس تر و خشک اندام هوایی و میزان اسانس گیاه تاثیر داشتند. بیشترین میزان کلروفیل a و میزان اسانس در تیمار کاربرد قارچ <em>G. mossea</em> و پوترسین با غلظت 2 میلی‏مولار در چین اول مشاهده شدند. بیشترین میزان کلروفیل b و کارتنوئیدها با کاربرد قارچ<br /> <em>G. intraradicese</em> و پوترسین با غلظت 2 میلی‏مولار در چین اول بدست آمد. اما با افزایش طول روز و دما در چین دوم برداشت از میزان رنگیزه‏های فتوسنتزی کاسته شد. بیشترین فعالیت آنتی‏اکسیدانی و فنل کل در تیمار کاربرد قارچ <em>G. intraradicese</em> و عدم محلول­پاشی پوترسین در چین دوم برداشت مشاهده شد. بیوماس تر و خشک اندام هوایی با کاربرد قارچ <em>G. mossea</em> به بیشترین میزان خود رسید؛ اما تفاوت معنی‏داری بین دو غلظت پوترسین مشاهده نشد و تنها نسبت به عدم کاربرد پوترسین افزایش معنی‏داری نشان داد. به‌طورکلی کاربرد هر دو نوع قارچ به عنوان کود زیستی همراه با محلول‏پاشی پوترسین در غلظت 2 میلی‏مولار توانست صفات مورد مطالعه در این تحقیق را به‌طور معنی‏داری بهبود بخشد.