بررسی رابطه به کارگیری روشهای تدریس فعال با ایجاد انگیزه به پژوهش در دانشجویان

Abstract

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطهی به کارگیری روشهای تدریس فعال<br />با ایجاد انگیزه به پژوهش در دانشجویان رشتههای علوم انسانی دانشگاه شهید باهنر<br />انجام گرفته است. روش تحقیق از نوع همبستگی و ابزار اندازهگیری، پرسشنامه<br />محقق ساخته میباشد. حجم جامعه 3251نفر از دانشجویان رشتههای علوم انسانی<br />دانشگاه شهید باهنر کرمان را در برگرفته که 344نفر به روش نمونه گیری تصادفی،<br />به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند. نتایج بدست آمده به شرح زیر است:<br />- در سنجش کلی پاسخگویان اظهار کردهاند که، 5/4درصد استادان به میزان خیلی<br />کم، 78/5درصد به میزان کم، 15/4درصد به میزان زیاد و 0/6درصد به میزان<br />خیلی زیاد از روشهای تدریس فعال استفاده میکنند.<br />- در سنجش کلی 2/6درصد از پاسخگویان دارای انگیزه به پژوهش به میزان خیلی<br />کم، 19/2درصد به میزان کم، 48/1درصد به میزان زیاد و 30/1درصد به میزان<br />خیلی زیاد میباشند.<br />- بین متغیر به کارگیری روشهای تدریس فعال با انگیزه دانشجویان به پژوهش<br />رابطهی معنیداری وجود دارد. - بین متغیر رشته تحصیلی و انگیزه دانشجویان به پژوهش رابطهی معنی داری<br />وجود دارد. بیشترین انگیزه به پژوهش در رشتههای حقوق، علوم اجتماعی، علوم<br />تربیتی مشاهده شد.<br />- بین متغیر سن، جنس و سال ورودی با انگیزه دانشجویان به پژوهش رابطه ی<br />معنی داری وجود ندارد.<br />- بین متغیر به کارگیری روشهای تدریس فعال و رشتههای مختلف علوم انسانی<br />رابطهی معنی داری وجود دارد. بیشترین میزان به کارگیری روشهای تدریس فعال<br />در رشته علوم تربیتی مشاهده شد.