بررسی تأثیر آموزش محیط زیست مبتنی بر تئوری ارتباط‌گرایی بر میزان یادگیری و ارتباط با طبیعت دانش‌آموزان پایه ششم ابتدایی

Abstract

این مقاله به بررسی تأثیر آموزش محیط زیست مبتنی بر تئوری ارتباط­گرایی بر میزان یادگیری مفاهیم محیط زیستی و ارتباط با طبیعت دانش ­آموزان پایه ششم ابتدایی می ­پردازد. روش پژوهش در این مطالعه، شبه آزمایشی با پیش آزمون ـ پس آزمون و گروه کنترل می­باشد که با استفاده از نمونه­ گیری خوشه ­ای تصادفی، تعداد 55 نفر از دانش ­آموزان دختر پایه ششم ابتدایی ناحیه سه آموزش و پرورش شهر کرمانشاه در سال تحصیلی 94-93 انتخاب و به شکل تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابزار اندازه­ گیری متغیرها، آزمون محقق ساخته یادگیری و همچنین مقیاس استاندارد ارتباط با طبیعت نسبیت و همکاران (2009) بود. روایی ابزار اندازه­ گیری متغیرها در دو بعد روایی محتوایی و صوری، توسط 5 نفر از متخصصان و پایایی ابزار یادگیری با استفاده از روش آزمون مجدد و محاسبه ضریب همبستگی قابل قبول، و پایایی پرسشنامه نیز به روش آلفای کرونباخ با در نظر گرفتن میزان ضریب همسانی درونی داده­ ها در حد خوبی برآورد و تعیین گردید. تجزیه و تحلیل داده­ ها با استفاده از تحلیل کوواریانس، با در نظر گرفتن متغیر کمکی (پیش آزمون)، نشان می­ دهد که بین آموزش مبتنی بر تئوری ارتباط­گرایی نسبت به روش مرسوم مدارس، بر میزان یادگیری مفاهیم محیط زیستی (008/0=Sig)، و ارتباط با طبیعت (000/0=Sig)، دانش آموزان تفاوت معناداری وجود دارد و روش ارتباط­ گرایی مؤثرتر می­باشد.