کاربرد آموزش سیار در یادگیری ترکیبی محیط‌زیست از منظر اعضای هیئت علمی (مطالعه‌ موردی: دانشگاه علوم دریایی چابهار)

Abstract

این پژوهش کاربرد آموزش سیار را در یادگیری ترکیبی محیط‌زیست در آموزش عالی از دیدگاه اعضای هیئت‌علمی دانشگاه علوم دریایی شهرستان چابهار مورد بررسی قرار داد. جامعه‌ی آماری شامل کلیه‌ی اعضای هیئت‌علمی دانشگاه علوم دریایی شهرستان چابهار تشکیل داد و با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی و جدول مورگان، تعداد 86 نفر به‌عنوان نمونه انتخاب شد. برای جمع‌آوری داده‌ها، از پرسشنامه‌ی «پولارا» استفاده شد. در پژوهش حاضر، «دانش، نگرش و مهارت اعضای هیئت‌ علمی در کاربرد آموزش سیار»، «زمینه‌های به‌کارگیری آموزش سیار توسط دانشجویان در یادگیری ترکیبی محیط‌زیست»، «رابطه‌ی آموزش سیار با میزان ارتباطات محیط‌زیستی دانشجویان» و «زیرساخت‌های ضروری جهت آموزش سیار در نظام آموزش عالی» بررسی شد. روایی صوری و محتوایی توسط پنج نفر از اعضای هیئت علمی تأیید شد. پایایی پرسشنامه با استفاده از آلفای کرونباخ، 86/۰ به دست آمد. طبق نتایج حاصل، دانش، نگرش و خودکارآمدی اعضای هیئت‌علمی جهت استفاده از آموزش سیار در یادگیری ترکیبی محیط‌زیست در خارج از کلاس درس معنادار بود. اما در زمینه‌ «افزودن آموزش سیار در داخل کلاس درس» تأثیر معناداری مشاهده نشد.همچنین طبق دیدگاه اعضای هیئت‌علمی، در راستای بهبود ارتباطات محیط‌زیستی دانشجویان، کاربردهای مختلفی از تلفن همراه، در آموزش محیط‌زیست خارج از کلاس درس مؤثرتر است. البته جهت گسترش آن در فرایند یادگیری ترکیبی محیط‌زیست، باید زیرساخت‌های لازم فراهم شود.