مقایسه اثربخشی بازی‌درمانی انفرادی و گروهی بر تاب‌آوری در دانش‌آموزان دبستانی مبتلا به نقص‌توجه- بیش‌فعالی

Abstract

هدف از پژوهش حاضر، مقایسه اثربخشی بازی‌درمانی انفرادی و گروهی بر تاب‌آوری در دانش‌آموزان دبستانی مبتلا به نقص‌توجه- بیش‌فعالی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش‌آموزان دبستانی (252 نفر؛ 101 دختر و 151 پسر) مبتلا به نقص‌توجه- بیش‌فعالی شهر تهران در سال تحصیلی<br /> 98-1397 بودند که با استفاده از روش نمونه‌گیری هدفمند تعداد 60 نفر از آنان انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل (هر گروه 20 دانش‌آموزان) قرار گرفتند. به‌منظور گردآوری اطلاعات از پرسشنامه تاب‌آوری کونور- دیویدسون (CD-RISC) استفاده شد. روش پژوهش شبه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل بود. گروه‌های آزمایش تحت بازی‌درمانی انفرادی (10 جلسه 45 دقیقه‌ای) و بازی‌درمانی گروهی (10 جلسه 60 دقیقه‌ای) قرار گرفتند؛ اما گروه کنترل هیچ‌گونه مداخله­ای دریافت نکردند. داده‌ها با استفاده از آزمون آماری تحلیل کوواریانس مورد تجزیه‌و‌تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها نشان داد که بازی‌درمانی انفرادی و گروهی بر افزایش تاب‌آوری دانش‌آموزان دبستانی مبتلا به نقص‌توجه- بیش‌فعالی اثربخش بودند (01/0p<)، اما بازی‌درمانی انفرادی، دارای تأثیر بیشتری بر بهبود تاب‌آوری دانش‌آموزان دبستانی مبتلا به نقص‌توجه- بیش‌فعالی بود (01/0p<). همچنین نتایج نشان داد که از بازی‌درمانی انفرادی و گروهی، می‌توان در افزایش تاب‌آوری در دانش‌آموزان ADHD، بهره برد. پیشنهاد می‌شود در مدارس از این دو نوع درمان برای کودکان استفاده کرد.