بررسی اثربخشی برنامه هنردرمانی خانواده بر رضامندی زوجیت مادران و پدران کودکان خودمانده

Abstract

هدف ازپژوهش حاضربررسی اثربخشی برنامه هنردرمانی خانواده بر رضامندی زوجیت مادران وپدران کودکان خودمانده می باشد. پژوهش ازنوع کاربردی و نیمه آزمایشی است و از طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل و پی‌گیری برای اجرای آن استفاده شده‌است. آزمودنی‌ها شامل والدین 20 کودک خودمانده بود که به صورت نمونه دردسترس انتخاب و به طور تصادفی به دوگروه کنترل و آزمایش تقسیم شدند و برنامه هنردرمانی خانواده درمورد گروه آزمایش اجراشد. برای جمع آوری داده‌ها در مراحل پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پی‌گیری از مقیاس رضامندی زوجیت افروزاستفاده گردید<strong>. </strong> <strong> </strong>داده‌های پژوهش با استفاده از روش‌های آماری تحلیل کوواریانس واندازه‌های مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت و تفاوت معناداری بین گروه آزمایش و کنترل وجود داشت. نتایج نشان داد که برنامه هنردرمانی خانواده نمی‌تواند به‌صورت طولانی‌مدت بر رضامندی زوجیت مادران وپدران کودکان خودمانده موثر باشد.