بررسی ابعاد اخلاقی امنیت بین الملل از منظر آیت الله جوادی آملی

Abstract

پرسش اصلی مقاله این است که ابزارهای اخلاقی اسلام برای تأمین امنیت بین‌الملل چیست؟ به عبارت دیگر، چگونه می‌توانیم از وقوع جنگ پیشگیری کنیم و صلح و امنیت را برای مردم جهان به ارمغان آوریم؟ اهمیت گفت‌وگو دربارۀ این پرسش در وضعیت کنونی، نیاز به توضیح ندارد؛ زیرا بشر امروز از انحطاط امنیتی در جهان رنج می‌برد. نویسنده سعی کرده با روش استنباطی، پاسخ پرسش مذکور را با بهره‌گیری از آثار <em>آیت‌الله جوادی آملی</em> بررسی کند. مدعای مقاله این است که ابزارهای اسلام برای تأمین امنیت بین‌الملل، از چند جهت، قابل طرح است: اول، به لحاظ سطوح تحلیل که سه سطح: جهان اسلام، ادیان توحیدی و جهانی در آن وجود دارد؛ دوم، از نظر میزان فراگیری که به دو گروه مشترک میان هر سه سطح و اختصاصی هر سطح، قابل تقسیم است. مقاله به هر دو بحث پرداخته است. مبنای مفهومی و نظری مباحث، نظریۀ توحش طبیعی و تمدن فطری انسان است. بر این اساس، ویژگی‌های دین اسلام باعث می‌شود تا مدعی شویم که تنها مبنا و منبع برای تأمین امنیت بین‌الملل، آموزه‌های اسلامی، به‌ویژه آموزه‌های اخلاقی آن است.