اثربخشی قصه‌درمانی در کاهش اختلال رفتاری دانش‌آموزان پسر مقطع ابتدایی

Abstract

هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر قصه‌درمانی در کاهش اختلال رفتاری دانش‌آموزان پسر مقطع ابتدایی است. جامعۀ آماری همة پسران مقطع ابتدایی شهر مشهد بودند. در این پژوهش به‌ سبب مشکلات مربوط به اجرای طرح‌های آزمایشی، که مستلزم همکاری مسئولان مدرسه و والدین است، از روش نمونه‌گیری دردسترس استفاده شد و، پس از انتخاب مدرسه، از بین دانش‌آموزانی که بالاترین نمره را در فرم معلمان داشتند، سی نفر انتخاب و سپس به‌ صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (15=n) جایگزین شدند. سپس مربیان پرسش‌نامۀ راتر کودکان را به‌منزلة پیش‌آزمون برای هر دو گروه تکمیل کردند و درمان‌گران جلسات قصه‌درمانی را به ‌مدت شش هفته و در دوازده جلسه برای گروه آزمایش برگزار کردند. پس از اتمام جلسات درمان، دوباره همان مربیان پرسش‌نامۀ راتر را به‌منزلة پس‌آزمون برای هر دو گروه گواه و آزمایش تکمیل کردند و نتایج با آزمون t برای گروه‌های مستقل و تحلیل کوواریانس مقایسه شد. با توجه به نتایج، فرضیۀ پژوهش تأیید شد و می‌توان نتیجه گرفت که قصه‌درمانی در کاهش اختلالات رفتاری دانش‌آموزان پسر مقطع ابتدایی مؤثر است.