استدلال استمرار وجودی بر نادرستی سقط جنین از منظر اخلاقی

Abstract

پدیده سقط‌ جنین یکی از مباحث چالش برانگیز در اخلاق پزشکی است. این پدیده با موافقتها و مخالفت‌های زیادی مواجه است که هر یک برای اثبات سخن خود به دلایلی استناد کرده‌اند. یکی از دلایل موافقان سقط‌ جنین، شخصیت نداشتن جنین در نظر آنهاست. بدین‌معناکه چون جنین ویژگی‌های شخص را ندارد، شخص نیست و تنها شخص بالقوه به‌شمار می‌رود. لذا کشتن جنین به‌لحاظ اخلاقی نادرست نیست. اما «استیفن شوارز» از جمله کسانی است که در مقابل موافقان سقط‌ جنین، به قابلیت‌های جنین توجه کرده و با تمایز قائل شدن میان شخص بودن و کارکردهای شخص داشتن، جنین را شخص می‌داند. از نظر او جنین از لحظه لقاح، شخص بوده و دارای شأن و منزلت اخلاقی است؛ گرچه کارکردهای شخص را ندارد. یکی از استدلال‌های ایشان در اثبات شخص بودن جنین، استدلال استمرار وجودی است. در این مقاله به بررسی این استدلال پرداخته و به دلیل شباهت‌های این استدلال با دو استدلال ذات نوعی و استدلال شیب لغزنده ـ که برخی آنها را یکی پنداشته‌اند ـ به تبیین تمایز استدلال استمرار وجودی با آن دو استدلال پرداخته می‌شود.