ارتباط بین جو اخلاقی تیم و تمایلات پرخاشگری ورزشی در بازیکنان نوجوان بسکتبال

Abstract

هدف این تحقیق, تعیین ارتباط بین جو اخلاقی تیم و تمایلات پرخاشگری ورزشی در بازیکنان نوجوان بسکتبالیست است. بدین منظور 123 ورزشکار (65 پسر و 58 دختر) 19-13 سالة دستة اول و دوم باشگاه های شهر تهران, به روش تصادفی انتخاب شدند. ورزشکاران در فواصل استراحت تمرین تیم به تکمیل پرسشنامة سه بخشی پرداختند که شامل پرسشنامه های جمعیت شناسی, JAMBYSQ (پرسشنامة قضاوت در مورد رفتار اخلاقی در ورزش نوجوانان که اطلاعاتی در مورد میزان قدرت معیارهای تیمی و میزان احتمال به پرخاشگری خود توصیف شده را ارائه می دهد) و TNQ (پرسشنامة معیار تیمی که اطلاعاتی در مورد معیارهای هم تیمی ها و مربی برای تقلب و پرخاشگری ارائه می دهد) بود. روایی و پایایی دو پرسشنامه بررسی و مشخص شد که هر دو پرسشنامه, روا و پایا هستند. نتایج نشان داد بهترین پیش بین در احتمال به پرخاشگری (چه در دختران و چه در پسران), ادراک ورزشکاران از معیارهای پرخاشگری قبلی تیم شان است (05/0 P<) . معیارهای مربی برای تقلب و پرخاشگری پیش بین مهمی برای تمایلات پرخاشگرانه در دختران بود, ولی در پسران این گونه نبود (05/0 P<). این یافته ها تأثیری را که هم تیمی ها و مربیان در شکل دهی جو اخلاقی در تیم های ورزشی دارند, نشان می دهد. نتایج با تکیه بر نظریة تکامل اخلاقی کوهلبرگ و نظریة یادگیری اجتماعی باندورا به دست آمد . مجموع یافته ها ضمن جانبداری از این دو نظریه, بارزترین مؤلفة جو اخلاقی مؤثر بر پرخاشگری ورزشکاران را, معیارهای پرخاشگری هم تیمی هایشان می دانند