تأثیر یک دورۀ تمرین اینتروال و تیپر پلکانی بر شاخص‌های عملکردی رت‌های نر در حال بالیدگی

Abstract

هدف این پژوهش بررسی تأثیر یک دورۀ تمرین اینتروال و تیپرپلکانی بر تغییرات وزنی و عملکرد استقامتی رت‌های نر در حال بالیدگی بود. در این مطالعۀ تجربی، 40 سر موش­ صحرایی ویستار نر سه‌هفته­ای به‌طور تصادفی به گروه­های کنترل و تمرین تقسیم شدند. گروه تمرین پس از پایان دورۀ شش‌هفته­ای تمرین اینتروال فزاینده به سه گروه تیپر سه‌هفته­ای کاهش شدت، تواتر و تکرار تقسیم شدند. وزن و شاخص­های عملکردی ارزیابی شدند. یافته­های پژوهش با استفاده از آنالیز واریانس دوطرفه و آزمون LSD در سطح 05/0α≤ تجزیه‌وتحلیل شد. نتایج نشان داد تفاوت معنا­داری بین زمان­ خستگی گروه­های مختلف تیپر با یکدیگر (001/0P≤) و هفته­های تیپر با دورۀ اینتروال (008/0P≤) وجود دارد. تیپر شدت با کاهش 57/28 درصدی در شدت تمرین، بهترین میانگین زمان خستگی، مسافت طی‌شده در آزمون و عملکرد (Pri) را نسبت به سایر گروه­­ها داشت. همچنین مسافت طی‌شده در آزمون و زمان واماندگی در هفتۀ دوم تیپر به حداکثر خود رسید. براساس نتایج پژوهش حاضر، تیپر پلکانی شدت موجب افزایش 13/52 درصدی عملکرد استقامتی می­شود. همچنین دو هفته کاهش بار تمرینی آثار هم‌افزایی مؤثرتری با مداخله بر تغییرات وزنی و زمان واماندگی در پی دارد. <strong> </strong> <strong><br clear="all" /> </strong>